Eolia

Itsasarteen biltzarrean ezarri zen: iparraldean, Itsaso Beltzarekin muga egiten zuen, mendilerroz osaturikoa, eta hegoaldean, Hermo ibaiaren estuarioarekin.

Itsaso Beltza eta Egeo Itsasoaren arteko desbideratze eskualde bat zen, non ur gezako ibai ibilguek eta ur gaziko itsas korronteek bat egiten duten. Mendikateek, arro edo depresio geografikoek zeharkatuak, kostalde malkartsu eta apurtu bat eratzen dute, Lesbos uhartearen kanpoaldeko golkoak eratzen duen barrunbe nabarmena izan ezik.

Greziar koloniak, eskualde honetan, Bosforo itsasartetik Kariako mendilerroraino, hiru eremu handitan instalatuak egon ziren: Eolia, Dorida eta Jonia. Hiruretatik garrantzitsuena, azkena zen.

Hegoaldereneko lurraldea, Egeo itsasoko kostaldean dagoena, hasiera-hasieratik, joniarrek populatu zuten, lurzoruaren emankortasunagatik eta kokapen geografikoagatik, hasiera-hasieratik, Asia Txikiko greziar kolonietatik eskualderik oparoena eta nagusiena bihurtu zirenak, honela, beste bi finkapen greziarrak ziren Eolia eta Dorida ere menderatzeraino.