Isabel Ordaz: Hispana aktorino

Dum la 1980-aj jaroj ŝi ekkarieris per teatro, kurtoj kaj malgrandaj aperoj en kinaj filmoj, kiel en 1986 en la filmo de Fernando Trueba, El año de las luces. En 1987 ŝi faris faman rolon, nome tiun de Berta en la porinfana serio Los mundos de Yupi. Ekde tiam, ŝi atingis pli gravajn rolojn kiel iun malgrandan en Bajarse al moro de Fernando Colomo kaj alian ĉe la programo A ver, a ver de Martes y Trece. Poste ŝi aperis en Esa es tu parte kun Gabino Diego kaj en aliaj roloj per kiuj ŝi atingis diversajn premiojn. Ŝi partoprenis en filmojn kiel ¿Por qué lo llaman amor cuando quieren decir sexo? kaj Todos los hombres sois iguales. Finfine ŝi atingis protagonistas rolon en la serio Pepa y Pepe, kie ŝi ludas la rolon de la amikino de Verónica Forqué.

En 1997 ŝi protagonistigas la adaptaĵon al serio de la filmo Todos los hombres sois iguales. Samjare, ŝia kinkariero plialtiĝas je nivelo per la ricevo de Goya-premio al la plej bona novula aktorino pro sia rolo de Lucía en Chevrolet. Krome ŝi faris gravajn duarangajn rolojn en Yoyes kaj Carne de gallina. Reĝisorita de Rafael Gordon, ŝi protagonistis en la filmo La reina Isabel en persona, de 2000, en kiu ŝi ludas la rolon de aktorino kiu ludante la rolon de Izabela la 1-a de Kastilio trempiĝas en la rolon kaj vivas ĝin reale.

En 2002 ŝi protagonistis kun Assumpta Serna Teresa Teresa, en kiu ŝi ludas la rolon de Teresa de Avilo. Ŝi plue faris gravajn duarangajn rolojn en filmoj kiel El Calentito, ĝis sia partopreno en la sukcesa serio Aquí no hay quien viva en Antena 3, en kiu ŝi ludas la rolon de la mistikema Isabel, kromnomita La Hierbas pro sia klinemo al naturaj rimedoj. Kaj de tie ŝi sekvis en 2007 en la serio sukceda de Aquí no hay quien viva: nome La que se avecina en Telecinco, kiel Araceli Madariaga,​ foje alterne kun laboro en teatro.

Fakte ŝi estis protagonista inter aliaj teatraĵoj en Algún amor que no mate, La dama boba, Electra, El caso de la mujer asesinadita, Cuando era pequeña, Los días felices, La asamblea de mujeres (prezentita en la Festivalo de Mérida), Luces de bohemia kaj Lúcido. Ŝi ankaŭ faris propran produktoradon, kiel ĉe Aliento de equilibrista (kunverkita kun Paloma Pedrero), Nonadas, Partitura teatral kaj Los días felices.

Ordaz estas ankaŭ aŭtoro de poemaroj, kiel Flor de alientos, No sé, Poemas de Palestina, El agua de la lluvia tiene algo kaj La geografía de tu nombre, kaj de la novelaro Despedidas.

• 1983 Absalón Pedro Calderón de la Barca
• 1984 Electra Eŭripido
• 1986 Las tres gracias: La llamada es del todo inadecuada Yolanda García Serrano
• 1989 Aquarium Ignacio del Moral
• 1993 Aliento de equilibrista
• 2001 El huésped se divierte Joe Orton
• 2002 La dama boba Lope de Vega
• 2004 Algún amor que no mate Dulce Chacón
• 2006 Cuando era pequeña Sharman McDonald
• 2008 - 2009 El caso de la mujer asesinadita Miguel Mihura kaj Álvaro de Laiglesia
• 2010 Luparella Enzo Moscato
• 2011 Los días felices Samuel Beckett
  • La asamblea de mujeres Aristofano
• 2012 Luces de bohemia Ramón María del Valle Inclán
• 2012 - 2014 Lúcido Rafael Spregelburd
• 2014 Las ranas Aristofano
• 2016 El jurado Luis Felipe Blasco Vilches
• 2018 He nacido para verte sonreír Santiago Loza
• 2021 El beso Ger Thijs
• 2023 La profesora Eduardo Galán

• en imdb

• En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Isabel Ordaz en la hispana Vikipedio.