Χυλός: τροφή

Παρασκευάζεται συνήθως με το βράσιμο επίπεδων, λιωμένων ή ψιλοκομμένων αμυλούχων φυτών όπως το σιτάρι, σε νερό ή γάλα. Συχνά μαγειρεύεται ή σερβίρεται με διάφορα πρόσθετα όπως: ζάχαρη, μέλι, (αποξηραμένα), φρούτα ή σιρόπι για να γίνει γλυκό δημητριακό. Αναμειγνύεται επίσης με μπαχαρικά και λαχανικά, αποκτώντας αλμυρή γεύση. Συνήθως σερβίρεται ζεστός σε ένα μπολ, ανάλογα με την υφή του. Το πληγούρι είναι μια λεπτότερη έκδοση του κουάκερ.

Τα σιτηρά είναι σημαντικό τμήμα ενός χυλού. Μερικά σιτηρά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ενός πιάτου χυλού περιλαμβάνουν το ρύζι, το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι, το τριτικάλε και το φαγόπυρο.

Ιστορικά, ο χυλός ήταν βασική τροφή σε πολλές περιοχές του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και της Αφρικής. Ο χυλός αποτελεί βασικό φαγητό σε πολλά μέρη του κόσμου. Το πιάτο συνδέεται παραδοσιακά με τη Σκωτία, ίσως επειδή η βρώμη καλλιεργείται με μεγαλύτερη επιτυχία σε ελαφρώς ορεινά εδάφη. Το 1775, ο δρ. Σάμιουελ Τζόνσον έγραψε ότι η βρώμη ήταν "σιτηρό το οποίο δίνεται στα άλογα στην Αγγλία, αλλά στη Σκωτία στηρίζει το λαό". Η βρώμη εισήχθη στην Σκωτία γύρω στο 600 μ.Χ., ωστόσο έχουν βρεθεί ίχνη χυλού από κριθάρι στις εξώτερες Εβρίδες, τα οποία χρονολογούνται περίπου 2.500 χρόνια πριν.

Όντας πρωινό, ο χυλός χρησιμοποιείται σε πολλούς πολιτισμούς ως σνακ. Τρώγεται συχνά και από αθλητές.