Milan Vidmar

juni 1885 – 9. oktobar 1962) bio je slovenski električni inženjer, šahovski velemajstor, šahovski teoretičar, sudija, filozof i pisac. U periodu od 1910. do 1930. bio je među desetak najboljih šahista svijeta. Osim toga, bio je i specijalista za strujne transformatore i prijenos električne struje.

Rođen je u porodici srednje klase u Ljubljani, Slovenija (tada u sastavu Austro-Ugarske). Započeo je studij mašinstva 1902. a diplomirao je na Univerzitetu u Beču 1907. godine. Doktorsku disertaciju odbranio je 1911. na Tehničkom fakultetu u Beču. Izučavanje elektrotehnike započelo je tek 1904. na Tehničkom fakultetu, pa je Vidmar na tom polju morao položiti posebne ispite. Bio je također i profesor na Univerzitetu u Ljubljani, član Slovenske akademije nauka i umjetnosti te osnivač Elektrotehničkog fakulteta u Ljubljani 1919. godine. U periodu između 1928. i 1929. bio je deseti po redu rektor Univerziteta u Ljubljani. Godine 1948. osnovao je Institut za elektrotehniku, koji danas nosi njegovo ime.

Vidmar je bio i vrhunski šahista, vjerovatno jedan od desetak najboljih igrača svijeta od 1910. do 1930, a tokom cijelog tog perioda ostao je amater. Velemajstorsku titulu dobio je 1950. godine.

Vidmar je predstavljao Jugoslaviju na Šahovskoj olimpijadi održanoj u Pragu 1931. godine (na prvoj ploči imao je rezultat 8,5/16) te u Varšavi 1935. (prva ploča, rezultat 8,5/14).

Kasnije je postao šahovski sudija, stekao zvanje međunarodnog sudije FIDE, a bio je i glavni sudija na Svjetskom šahovskom prvenstvu 1948. u Hagu/Moskvi.

Njegov mlađi brat, Josip Vidmar, bio je uticajni slovenski književni kritičar i intelektualac; njegov sin, Milan Vidmar, ml. također je bio šahista sa titulom međunarodnog majstora.