Makromolekula

U biohemiji se pojam makromolekula odnosi na biopolimere (nukleotide, proteine, ugljikohidrate i lipide), a također i na nepolimerne molekule velike molekularne mase.

Prvu sintetičku smolu je sintetizirao Leo Baekeland između 1905. i 1909. godine, fenol-formaldehidnom kondenzacijom i taj proizvod se naziva bakelit. Tada još uvijek nije bila poznata makromolekularna priroda ovog materijala. U periodu 1900. – 1930. ideja o kovalentno vezanim molekulama čija je molekulska masa veća od 100000 nije bila prihvaćena. Smatralo se da bi takve strukture bile nestabilne. Umjesto toga bilo je prihvaćeno da su supstance polimernih osobina (elastičnost, nejasna tačka topljenja, viskoznost rastvora) agregati malih molekula vezani sekundarnim valencijama i da je potrebno prisustvo dvostruke veze. Hermann Staudinger je naprotiv dokazao, da hidrogenacijom prirodne gume ona zadržava polimerne osobine.

Makromolekule biološkog porijekla su jako zastupljene u prirodi. Npr. proteini kože su predominantno biopolimeri kolagena. Kosa je građena od keratina. Molekule DNK i RNK su također makromolekule. Nasuprot njima, sintetičke makromolekule se mogu dobiti u laboratoriju, npr. polistiren.

• Polimer