Эксцэнтрысітэт

Звычайна абазначаецца “${\displaystyle e}$” ці “${\displaystyle \varepsilon .}$”

Эксцэнтрысітэт не змяняецца пры рухах плоскасці і пераўтварэннях падобнасці.

Усе невыраджаныя канічныя сячэнні, акрамя акружнасці, можна апісаць наступным спосабам:

Выберам на плоскасці пункт F і прамую L і зададзім рэчаісны лік e > 0. Тады геаметрычнае месца пунктаў P, для якіх адносіна адлегласцей да пункта F і да прамой L раўняецца e, з'яўляецца канічным сячэннем. Гэта значыць, калі ${\displaystyle P'}$  ёсць праекцыя ${\displaystyle P}$  на ${\displaystyle L}$ , то

${\displaystyle |FP|=e\cdot |PP'|.}$ 

Звязаныя азначэнні

• Кропка ${\displaystyle F}$  называецца фокусам канічнага сячэння.
• Прамая ${\displaystyle L}$  называецца дырэктрысай, лік ${\displaystyle e}$  — эксцэнтрысітэтам.

• У залежнасці ад эксцэнтрысітэту выдзяляюцца наступныя віды канічных сячэнняў:
  • пры ${\displaystyle e>1}$  — гіпербала.
  • пры ${\displaystyle e=1}$  — парабала.
  • пры ${\displaystyle e<1}$  — эліпс.
  • пры ${\displaystyle e=0}$  — акружнасць.
• Эксцэнтрысітэт эліпса можна выразіць праз дзель вялікай паўвосі (a) на малую (b):
  ${\displaystyle e={\sqrt {1-{\frac {b^{2}}{a^{2}}}}}.}$ 
• Для эліпса (або гіпербалы) эксцэнтрысітэт роўны адносіне адлегласці паміж фокусамі да большай (або, адпаведна, рэчаіснай) восі.

• А. В. Акопян, А. А. Заславский Геометрические свойства кривых второго порядка, — М.: МЦНМО, 2007. — 136с.