Рауль Кастра

Рауль Кастра Рус
Рауль Кастра Рус
	Raúl Castro Ruz
	з 24 лютага 2008 — па 19 красавіка 2018
Папярэднік	Фідэль Кастра
Пераемнік	Мігель Дыяс-Канель
	з 24 лютага 2008; — па 19 красавіка 2018(в.а. з 31 ліпеня 2006)
Папярэднік	Фідэль Кастра
Пераемнік	Мігель Дыяс-Канель
	19 красавіка 2011; (в.а. з 31 ліпеня 2006) — 16 красавіка 2021
Папярэднік	Фідэль Кастра
Нараджэнне	3 чэрвеня 1931[…] (92 гады); Біран[d], правінцыя Ар’ентэ[d], Republic of Cuba[d];
Бацька	Анхель Кастра і Аргіз[d]
Маці	Ліна Рус Гансалес
Жонка	Вільма Эспін[d]
Дзеці	Mariela Castro Espín[d] і Alejandro Castro Espín[d]
Нацыянальнасць	Кубінец
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Камуністычная партыя Кубы;
Адукацыя	Езуіцкі падрыхтоўчы каледж Белен[d];
Дзейнасць	палітык, ваенны
Аўтограф
Род войскаў	Revolutionary Armed Forces[d]
Званне	галоўнакамандуючы і commandant[d]
Бітвы	Кубінская рэвалюцыя;
Узнагароды	; ордэн святога дабравернага князя Данііла Маскоўскага[d] ; ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

3 чэрвеня 1931) — брат і паплечнік Фідэля Кастра. Старшыня Дзяржаўнага савета (2008—2018), Савета Міністраў і Вярхоўны галоўнакамандуючы Узброенымі Сіламі Кубы з 2008 па 2018, генерал арміі, Герой Кубы. Удзельнічаў у Кубінскай рэвалюцыі, а затым заняў другое пасля брата месца ў дзяржаўным і партыйным кіраўніцтве Кубы.

Падзеі
Кубінская рэвалюцыя

Храналогія
Напад на казармы Манкада Прамова «Гісторыя мяне апраўдае» Высадка з яхты «Гранма» Аперацыя «Verano» Бой пры Ла-Плаце Бітва за Лас-Мэрсэдэс Бітва за Ягуахай Бітва за Санта-Клару
Розныя артыкулы
Рух 26 ліпеня Radio Rebelde
Людзі
Фульхенсіа Батыста Фідэль Кастра — Чэ Гевара Рауль Кастра — Каміла Сьенфуэгас Франк Паіс — Убер Матас Селія Санчэс — Уільям Морган Карлас Франкі — Вільма Эспін Нарберта Кальяда Мануэль Уруція

Біяграфія

Раннія гады

Рауль Кастра нарадзіўся 3 чэрвеня 1931 года ў правінцыі Орьентэ ў сям’і буйнога землеўладальніка. З юнацкіх гадоў ён актыўна ўдзельнічаў у моладзевым руху: быў членам Саюза сацыялістычнай моладзі, прымаў актыўны ўдзел у барацьбе супраць дыктатуры Фульхенсіа Батыста.

Кубінская рэвалюцыя

У ліпені 1953 з групай маладых рэвалюцыянераў на чале са сваім братам Фідэлем Рауль Кастра удзельнічаў у штурму казармы Манкада ў горадзе Сант’яга дэ Куба. Падчас няўдалага штурму Манкада Рауль ўласнаручна палоніў афіцэра арміі Батысты, чым выратаваў жыццё свайму атраду паўстанцаў.

За ўдзел у штурму казармаў Манкада Рауль Кастра быў асуджаны да 15 гадоў турэмнага зняволення. У 1955 годзе быў амніставаны і неўзабаве эміграваў у Мексіку.

У 1956 г. кубінскія рэвалюцыянеры высадзіліся на Кубе і пачалі ўзброеную барацьбу супраць рэжыму Батысты. У перыяд 1957—1958 гг. узброеныя паўстанцкія атрады, выкарыстоўваючы тактыку партызанскай барацьбы, правялі некалькі буйных і дзесяткі дробных аперацый.

Пасля рэвалюцыі

Пасля перамогі Кубінскай рэвалюцыі і звяржэння дыктатуры Батысты ў студзені 1959 Рауль Кастра прымаў удзел ва ўмацаванні рэвалюцыйнай улады ў краіне, узначальваў ваенную і грамадзянскую адміністрацыю. З 1962 года — намеснік, з 1972 года — першы намеснік прэм’ер-міністра Рэвалюцыйнага ўрада Рэспублікі Куба. Са снежня 1976 года — першы намеснік старшыні Дзяржаўнага савета і Савета Міністраў Рэспублікі Куба, дэпутат Нацыянальнай асамблеі народнай улады Рэспублікі Куба.

Кіраўнік дзяржавы

31 ліпеня 2006 года Фідэль Кастра склаў з сябе ўладныя паўнамоцтвы ў сувязі са сваёй шпіталізацыяй. Выконваючым абавязкі лідара Кубы ў сувязі з цяжкай хваробай Фідэля Кастра, а затым у сувязі з яго адмовай ўзначаліць Дзяржаўны савет, стаў Рауль Кастра.

24 лютага 2008 года парламент Кубы з вынікам у 97,7 % галасоў выбраў Рауля Кастра новым старшынёй Дзяржаўнага Савета Кубы.

10 снежня 2013 года Рауль сустрэўся з прэзідэнтам ЗША Баракам Абамам паціснуў яму руку на пахавальнай працэсіі Нэльсана Мандэлы.

19 красавіка 2018 Рауль Кастра сышоў у адстаўку. Новым кіраўніком краіны стаў Мігель Дыяс-Канель.

Рауль сышоў з пасады кіраўніка Дзяржсавета краіны, але заставаўся партыйным лідарам. 16 красавіа 2021 89-гадовы Рауль Кастра сышоў з пасады кіраўніка Камуністычнай партыі Кубы. Ён заявіў, што «з задавальненнем перадае кіраўніцтва краінай групе падрыхтаваных лідараў».