occitan , lenga d'òc — мова «ок», ад сярэдневяковага выразу пацвярджэння, згоды): раманская мова , якая развілася з лацінскай мовы (народнай латыні), гэтак жа як іспанская , італьянская і французская мовы.
Распаўсюджанне аксітанскай мовы Аксітанія Аксітанская мова распаўсюджана ў паўднёвых рэгіёнах Францыі , у Аксітанскай даліне на паўночным захадзе Італіі , у Манака , а таксама ў Аранскай даліне на поўначы Іспаніі .
У ёй налічваецца шэсць асноўных рэгіянальных варыянтаў:
авернская, вівара-альпійская, гасконская (уключае беарнскую, на якой гавораць у Беарне ) лангедокскую. лімузенская, правансальская (у т.л. нісуа (niçois), на якой гавораць у наваколлях Ніцы ), Усе гэтыя разнавіднасці аксітанскай мовы маюць сваю пісьменнасць і раўнапраўныя; стандартная аксітанская мова — сінтэз гэтых моў.
Літаратура
Правансальская мова // Беларуская энцыклапедыя : У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн , 2001. — Т. 12. С. 526—527. Гурычева М. С., Катагощина Н. А., Сравнительно-сопоставительная грамматика романских языков. Галло-романская подгруппа, М., 1964. Лободанов А. П., Морозова Е. В., Челышева И. И. Окситанский язык // Языки мира: Романские языки. М.: Academia, 2001. Формирование литературных романских языков: провансальский — окситанский . М., 1991. Alibert L., Gramatica occitana segon los parlars lengadocians . Tolosa, 1935. Anglade J., Grammaire de l'ancien provençal, ou ancienne langue d'oc: phonétique et morphologie. Paris, 1921. Bayle L., Dissertation sur l'orthographe provençale comparée à la graphie dite occitane . Toulon, 1968. Bec P., La langue occitane . Paris, 1963. Bec P., Manuel pratique d'occitan moderne . Paris, 1973. Camproux Ch., Situation actuelle des lettres d'oc, «Neophilologus», 1967, v. 51, № 2. Koschwitz E., Grammaire historique de la langue des félibres . Genève; Marseille, 1973. Kremnitz G., Versuche zur kodifizierung des Okzitanischen seit dem 19. Jahrhundert und ihre Annahme durch die Sprecher . Tübingen, 1974. Lafont R., La phrase occitane. Essais d'analyse systématique . Paris, 1967. Lexikon der Romanistischen Linguistik / Hrsg. von G. Holtus, M. Metzelin, Ch. Schmitt. Tübingen, 1991, Bd. V, 2. Nouvel A., L'occitan sans peine . Paris, 1980. Ronjat J., Grammaire historiques des parlers provençaux modernes . Montpellier, 1930—1941, vol. 1-4. Salvat J., Grammaire occitane des parlers languedociens . Toulouse, 1973. Wheeler M., «Occitan», The Romance Languages . New-York; London, 1988. Alibert L., Dictionnaire occitan-français d'après les parlers languedociens . Toulose, 1965. Coupier J., Dictionnaire français-provençal . Gignac-la-Nerthe, 1995. Fourvières X. de, Lou Pichot Tresor, dictionnaire provençal- et français-occitan . Avignon, 1952. Mistral F., Lou Tresor dou Felibrige ou dictionnaire provençal-français . Paris, 1932, 2 vol. Boisgontier J., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc oriental . Paris, 1981—1986, vol. 1-3. Bouvier J. C., Martel Cl., Atlas linguistique et ethnographique de la Provence . Paris, 1975—1986, vol. 1-3. Guiter H., Atlas linguistique des Pyrénées orientales . Paris, 1966. Nauton P., Atlas linguistique et ethnographique du Massif Central . Paris, 1957—1963, vol. 1-4. Potte J. Cl., Atlas linguistique et ethnographique de l'Auvergne et de Limousin . Paris, 1975—1987, vol. 1-2. Ravier X., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc occidental . Paris, 1978—1986, vol. 1-3. Спасылкі
This article uses material from the Wikipedia Беларуская article Аксітанская мова , which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0") ; additional terms may apply (view authors ). Матэрыял даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0 , калі не пазначана іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses. ®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.