Дзяцел Малы

Стракаты, невялікі. Сьпіна чорная ў белыя палоскі. Спод цела белаваты, без чырвонага. У самца чырвоная «шапачка» і белы лоб, у самкі верх галавы белаваты. У маладых спод цела карычняваты, часам чырвоная «шапачка». Голас: шлюбны «кік-кік-кік», позыў — аднаразовае «кік», падобнае, як у вялікага дзятла, але больш ціхае і мяккае. Стукае далікатна па тонкіх галінках. Даўжыня цела 14—16 см, размах крылаў 25—30 см.

Падвіды

• D. m. minor — паўночна-ўсходняя Эўропа ад Скандынавіі да Ўралу;
• D. m. hortorum — цэнтральная і заходняя Эўропа;
• D. m. comminutus — Ангельшчына, Ўэйлз;
• D. m. buturlini — паўднёвая Эўропа ад Гішпаніі да Грэцыі і Румыніі;
• D. m. danfordi — Грэцыя, Азія;
• D. m. colchicus — Каўказ;
• D. m. quadrifasciatus — паўднёвы Каўказ

Розныя тыпы асьветленых дрэвастояў зь лісьцевымі дрэвамі, рачныя даліны, парослыя дрэвамі, сады, групы дрэў сярод палёў, алеі, урбанізаваныя тэрыторыі. Пазьбягае сухіх бароў і цёмных дрэвастояў.

У дупле ў мяккім дрэве, у ствале або бакавых галінах на рознай вышыні — ад 1 м ад зямлі да вяршаліны дрэва — нават да 10 м, бяз высьцілкі. Глыбіня гнездавой камэры 10—18 см, шырыня — 10—20 см, Дыямэтр адтуліны 3—4 см.

 

5—6 (3—8), эліптычныя, падоўжаныя з гострым вузейшым канцом, белыя, бліскучыя. Памеры: 19,0 × 14,5 мм (17,0—22,0 × 13,0—16,0 мм).

Палеарктыка (акрамя Поўначы і Поўдня).

Аселы. Узімку вандруе ў межах гнездавога арэала, часам у выглядзе інвазіяў.

У межах гнездавога арэала.

Звычайны на гнездаваньні аселы і качуючы від. Ад Поўначы на большай частцы тэрыторыі сустракаецца D. m. minor, птушкі зь пераходнымі рысамі да D. m. hortorum адзначаюцца на паўднёвым захадзе краіны.

  Дзяцел малы — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў