Эльжбета Смулкова: польская мовазнаўца, славістка, беларусістка

24 чэрвеня 1931, Львоў) — польская мовазнаўца, славістка, беларусістка. Першая амбасадарка Польшчы ў Беларусі (1992-1995).

Эльжбета Смулкова
па-польску: Elżbieta Smułkowa
Дата нараджэньня	24 чэрвеня 1931(1931-06-24) (92 гады) або 1931
Месца нараджэньня	Львоў, Польская Рэспубліка
Месца вучобы	Унівэрсытэт Мікалая Капэрніка[d]
Занятак	славіст, мовазнаўца, філёляг
Навуковая сфэра	мовазнаўства, славістыка[d] і беларусазнаўства
Месца працы	Варшаўскі ўнівэрсытэт Беластоцкі ўнівэрсытэт[d]
Навуковая ступень	Доктарка габілітаваная, прафэсарка
Узнагароды	Медаль Францыска Скарыны[d]

Дзяцінства правяла ў Львове. У 1940-м страціла бацьку — ён быў забіты бальшавікамі і значыцца ва «ўкраінскім Катынскім сьпісе». У 1941 годзе разам з маці і сястрой была дэпартаваная ў Сыбір, дзе правяла наступныя 5 гадоў. Пасьля рэпатрыяцыі сям'я жыла ў Торуні.

У 1957 годзе скончыла Ўнівэрсытэт Мікалая Капэрніка ў Торуні па спэцыяльнасьці паляністыка. У 1965 годзе атрымала доктарскую ступень, у 1978 — ступень доктаркі габілітаванай. У 1971-1975 кіравала адзьдзяленьнем беларускай філялёгіі ў Варшаўскім унівэрсытэце. З 1997 па 2002 г. загадвала катэдрай беларускай культуры Унівэрсытэту ў Беластоку.

У 1991 годзе была прызначаная генэральнай консулкай Польшчы ў Беларусі, а ў 1992–1995 гадах – першай амбасадаркай Польшчы ў Беларусі.

У наступныя гады Э. Смулкова была зьвязаная з Цэнтрам дасьледаваньняў старажытнай традыцыі ў Польшчы і Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропе, а потым з Міждысцыплінарным навукова-дасьледчым інстытутам "Artes Liberales" Варшаўскага ўнівэрсытэту.

Э. Смулкова падрыхтавала прынамсі шэсьць дактароў навук. Прайшла шэраг стажыровак і паездак за мяжу, удзельнічала ў шматлікіх міжнародных кангрэсах і навуковых канфэрэнцыях. Чытала лекцыі ў замежных унівэрсытэтах.

Зьяўляецца сяброўкай Варшаўскага навуковага таварыства, Польскага мовазнаўчага таварыства і Беластоцкага навуковага таварыства.

Асноўныя навуковыя інтарэсы Э. Смулковай: фанэтыка, фаналёгія (усходнеславянская акцэнталёгія), польска-беларуска-летувіскае моўнае памежжа (уключаючы мікратапаніміку), славянская дыялекталёгія (пераважна польская і беларуская).

Кавалерскі крыж Ордэна Адраджэньня Польшчы.

• Słownictwo z zakresu uprawy roli w gwarach wschodniej Białostocczyzny na tle wschodniosłowiańskim, Wrocław 1968
• Studia nad akcentem języka białoruskiego (rzeczownik), Warszawa 1978
• Fonetyka i fonologia języka białoruskiego z elementami fonetyki i fonologii ogólnej, Warszawa 1988 (wspólnie z Walerym Czekmanem)
• Białoruś i pogranicza. Studia o języku i społeczeństwie, Warszawa 2002
• Moje pogranicza w historii, języku i wspomnieniach, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Instytut Slawistyki PAN, Warszawa 2016.