Гедройцы

Гедройцы лац. Giedrojcy
Герб Гіпацэнтаўр
Краіна паходжаньня:	Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўспамін пра род датуецца 1399 годам, калі вялікі князь Вітаўт разглядаў іхную судовую справу зь біскупам віленскім. У часе складаньня Гарадзельскай уніі (1413 год) прынялі герб Порай.

Паходзілі з удзельных князёў, уладаньні якіх знаходзіліся ў вёсцы Гедройцы і ейных ваколіцах на поўнач ад Вільні. 3 XVI ст. карысталіся прыдомкам Даўмонт, што мусіла сьведчыць пра іхнае старажытнае княскае паходжаньне.

У 1-й пал. XV ст. упамінаюцца князі Война, Гоюл і Ягайла Гедройцы, якія падпісалі як сьведкі міжнародныя акты Сьвідрыгайлы і Жыгімонта Кейстутавіча. Ужо ў XVI ст. існавала шмат галінаў роду. Адна з княскіх лініяў карысталася прозьвішчам Юрага.

У XV ст. у Кракаўскім унівэрсытэце навучалася 6 Гедройцаў. У попісе войска Вялікага Княства Літоўскага (1528 год) значыцца 85 шляхцічаў з прозьвішчам Гедройц, якія выступалі на вайну асобнай харугвай.

• Міхал Гедройц (каля 1425 — 1485) — каталіцкі манах, бласлаўлёны
• Мэльхіёр Гедройц (1536—1609) — біскуп жамойцкі
• Марцін Гедройц (1545]]—1621) — ваявода амсьціслаўскі
• Ян Стэфан Гедройц (1730—1802) — біскуп жамойцкі і інфлянцкі

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0