Алівія Дэ Гэвілэнд: амэрыканская акторка

Яна найбольш вядомая сваімі ролямі ў фільмах «Прыгоды Робіна Гуда» (1938), «Зьнесеныя ветрам» (1939), «Спадчыньніца» (1949) і «Цішэй, цішэй, дарагая Шарлота» (1964).

Алівія дэ Гэвілэнд
Дата нараджэньня	1 ліпеня 1916(1916-07-01)[…]
Месца нараджэньня	Токіё, Японская імпэрыя[d]
Дата сьмерці	26 ліпеня 2020(2020-07-26)[…] (104 гады)
Месца сьмерці	XVI акруга Парыжу[d], Францыя
Месца пахаваньня	Пэр-Ляшэз
Месца вучобы	Los Gatos High School[d] (1934) Notre Dame High School[d] Коледж Мілза[d]
Занятак	сцэнарыстка, тэлеактор, тэатральная акторка, акторка
Навуковая сфэра	кінаакторства[d]
Месца працы	Warner Brothers[d]
Бацька	Ліліян Фантэйн[d][…]
Маці	Ліліян Фантэйн[d]
Дзеці	Жызэль Галянт[d] і Бэнджамін Брыгз Гудрыч[d]
Узнагароды	кубак Вольпі за найлепшую жаночую ролю[d] (1949) Залаты Глёбус найлепшай акторцы[d] (1950) ганаровы доктар Гертфардшырскага ўнівэрсытэту[d] (1998) зорка на галівудзкай «Алеі славы»[d] (8 лютага 1960)
IMDb	ID nm0000014
Сайт	oliviadehavilland.net
Подпіс
Алівія дэ Гэвілэнд у Вікісховішчы

Нарадзілася ў Токіё, дзе яе бацька выкладаў у брытанскім каледжы. Яе маці Ліліян Аўгуста Руз, была тэатральнай акторкай, вядомай публіцы пад псэўданімам Ліліян Фантэйн, а бацька, Ўолтар Огастас дэ Гэвілэнд, брытанскім адвакатам. Пасьля разводу бацькоў яна разам з маці і сястрой пераехала ў Каліфорнію.

Ейная акторская кар’ера стартавала ў пачатку 1930-х гадоў. Дэбютнай для Алівіі стала роля Гэрміі ў пастаноўцы «Сон у летнюю ноч», якая была паказаная ў знакамітым тэатры Галіўуд-Боўл у Лос-Анджэлесе. Усё ж ў 1935 годзе яна прамяняла тэатральную кар’еру на кіно. Прапанову першага кантракту атрымала ў 18 гадоў ад студыі Warner Brothers. Сярод ейных раньніх фільмаў такія прыгодніцкія стужкі, як «Адысэя капітана Блада» (1935), «Атака лёгкай кавалерыі» (1936), «Прыгоды Робін Гуда» (1938). У 1930-я гады здымалася ў асноўным у пары з Эралам Флінам.

За гады прафэсійнай кар’еры Алівія дэ Гэвілэнд заваявала дзьве прэміі «Оскар» за фільмы «Кожнаму сваё» (1946) і «Спадчыньніца» (1949), двойчы станавілася ляўрэаткай прэміі «Залаты Глёбус». На Галіўудзкай алеі ў Лос-Анджэлесе ёсьць ейная зорка. Апошняй карцінай, у якой зьнялася дэ Гэвілэнд, стала карціна «Пяты мушкетэр» (1979).

Памерла ў сьне ў сваім доме ў Парыжы.

Барацьба за правы актораў

Дзякуючы сваёй зьнешнасьці акторка атрымлівала рамантычныя ролі, нягледзячы на імкненьне да больш складаных акторскіх задач. Ейнае расчараваньне прывяло да таго, што яна падала ў суд на кампанію Warner Bros. у 1943 годзе, калі студыя хацела пакінуць яе на кантракце пасьля ягонага заканчэньня, сьцьвярджаючы, што яна павінна прапрацаваць яшчэ паўгода з прычыны адмоваў ад роляў. Апэляцыйны суд у Каліфорніі вынес пастанову на ейную карысьць, пастанавіўшы, што студыя ня можа працягваць кантракт бяз згоды выканаўцы. Рашэньне суду дагэтуль неафіцыйна называецца «законам дэ Гэвілэнд».

• «Оскар» 1947 — «Найлепшая жаночая роля» («Кожнаму — сваё»)
• «Оскар» 1950 — «Найлепшая жаночая роля» («Спадчыньніца»)
• «Залаты Глёбус» 1950 — «Найлепшая жаночая роля ў драме» («Спадчыньніца»)
• «Залаты Глёбус» 1987 — «Найлепшая жаночая роля другога пляну ў міні-сэрыяле альбо тэлефільме» («Анастасія: Загадка Ганны»)
• Вэнэцыянскі кінафэстываль 1949 — Кубак Вольпэ за найлепшую жаночую ролю («Зьмяіная яма»)

• Алівія дэ Гэвілэнд (анг.) на сайце IMDb