Demiurgu

Na filosofia nóstica, ye la entidá que, ensin ser necesariamente creadora, ye impulsora del universu y ánima universal. Ye consideráu'l xefe de los "Arcontes" teniendo sabiduría llimitada y magueta. Demiurgu significa lliteralmente: maestru, artesanu; en sentíu figuráu: creador, facedor.

Segun los nósticos, esta entidá sería el Dios del Vieyu Testamentu el Xehová de la Biblia y creador de la materia. Mas el demiurgu que nel platonismu yera imperfeción, nel nosticismu tórgase en maldá. L'universu yera pa los nósticos una gradación, dende'l más sutil (Dios) hasta lo más baxo (la materia). Sicasí, el demiurgu' como creador y ordenador del mundiu material, inviértese n'encarnación del mal, aprisionando a los homes y encadenándolos a les pasiones materiales.

L'Esprítu ye la única parte de la divinidá que corresponde al ser humanu, lluchandu aquesti una "griesca" permanente escontra'l cuerpu y lo material, tresformando asina la tierra nel infiernu, entendiendo pol infiernu non el conceutu del Hades o del inframundiu sinón, cenciellamente, el llugar más alloñáu de Dios. Tan sólo la sophia, la sapiencia, la nosis, llega pol amor, dende lo sutil hasta la tierra pa lliberar al ser humanu de la esclavitú de la materia. La salvación nun ye una cuestión de creyencia o de piedá divina, sinón que tórnase nuna revelación, sólo posible por aquellos que entá nun frayaron del too la poca divinidá que tolos seres humanos poseyen.

• Platón

• Investigación acerca de El status ontológico del demiurgo en el Timeo de Platón