Octavio Lepage

Foi ministru del Interior mientres la presidencia de Jaime Lusinchi. Foi amás presidente interín de Venezuela ente finales de mayu y empiezos de xunu de 1993, tres la destitución del so antecesor y compañeru de partíu Carlos Andrés Pérez, quien se vio obligáu a abandonar el cargu.

Octavio Lepage
Presidente de Venezuela 21 mayu 1993 - 5 xunu 1994 ministerio del Interior (es) Venezuela 2 febreru 1984 - 31 agostu 1986 ministerio del Interior (es) Venezuela 23 xineru 1975 - 23 agostu 1978 senador de Venezuela (es) 23 xineru 1974 - 21 mayu 1993 diputáu de Venezuela 23 xineru 1958 - 23 xineru 1974 diputáu de Venezuela 21 xineru 1948 - 23 xineru 1952
Vida
Nacimientu	Parroquia Santa Rosa (es) , 24 de payares de 1923
Nacionalidá	Venezuela
Muerte	Caraques, 6 de xineru de 2017 (93 años)
Causa de la muerte	complicaciones quirúrxiques
Estudios
Estudios	Universidá Central de Venezuela
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	Abogáu, políticu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Partíu políticu	Acción Democrática (es)

Lepage foi miembru del movimientu xuvenil del partíu Aición Democrática (AD) na Universidá Central de Venezuela, siendo designáu en 1945 como secretariu nel comité de AD na ciudá de Caraques. En 1947 graduar con un títulu de derechu y en 1948 foi escoyíu como diputáu pol estáu Estáu Anzoátegui nel Congresu Nacional. En payares d'esi añu foi escoyíu como secretariu xeneral d'Aición Democrática. Pero'l derrocamientu del presidente Rómulo Gallegos tórga-y tomar el cargu.

Foi'l primer secretariu Xeneral del partíu qu'operaba clandestinamente dende xineru hasta setiembre de 1949 cuando ye asocedíu por Leonardo Ruiz Pineda. Lepage tamién foi parte del secretariáu d'organización del partíu. En xunetu de 1950 foi deteníu por Seguridá Nacional y encarceláu en San Juan de los Morros. En siendo lliberáu en xunetu de 1954, foi espulsáu del país, operando nel exiliu como miembru del comité de coordinación d'estranxeros.

Tres la so torna del exiliu, Lepage convertir en diputáu pol estáu Anzoátegui al Congresu Nacional en 1959. En 1964 convertir n'Embaxador de Venezuela en Bélxica. Trabayó ellí hasta 1965, cuando torna a Venezuela pa convertise en secretariu xeneral d'Aición Democrática. Nes eleiciones de 1973 convertir en Senador pol estáu Miranda y en 1975 el presidente Carlos Andrés Pérez nomar Ministru del Interior, cargu que volvería ocupar mientres l'alministración del presidente Jaime Lusinchi (1984-1989).

De cara a les Eleiciones presidenciales de Venezuela de 1988, Lepage optó pola nominación presidencial del so partíu, pero a pesar del sofitu del Presidente Lusinchi, foi electu na eleición primaria Carlos Andrés Pérez.

El 21 de mayu de 1993 la Corte Suprema suspende por actos de corrupción a Carlos Andrés Pérez como Presidente de la República, y Lepage, na so condición de Presidente del Congresu, asume la Presidencia de la República de forma interina hasta'l 5 de xunu d'esi mesmu añu, cuando'l Congresu escueye al escritor y periodista Ramón José Velásquez pa completar el periodu constitucional de Pérez.

Nos sos últimos años posteriores Lepage retirar de la vida pública y dedícase principalmente a escribir artículos d'opinión pa la prensa o por aciu correos electrónicos, amás de llibros. Fina'l vienres 6 de xineru de 2017 a los 93 años d'edá, depués d'una serie d'entueyos que lu caltuvieron hospitalizáu por casi un mes nuna clínica de Caraques. Los sos restos fueron velaos en veloriu'l domingu 8 de xineru nel Salón Protocolar del Palaciu Federal Llexislativu.

• Ministeriu de Xusticia de la República de Venezuela (1977), Revista del Ministeriu de Xusticia, Editorial Planeta 
• Conde, Javier (2012). La conxura final. Octavio Lepage: 60 años de llucha política. Editorial Alfa. ISBN 978-980-354-334-1.

Predecesor: Carlos Andrés Pérez

Presidente de la República de Venezuela 21 de mayu de 1993-5 de xunu de 1993

Socesor: Ramón José Velásquez