Llingües Bereberes

Esiste un alfabetu autóctonu esclusivu, el tifinagh, atestiguáu arqueolóxicamente dende'l sieglu III e.C., utilizáu tradicionalmente polos tuareg y alicáu en dómina recién por instituciones y movimientos culturales berberistas, como'l CMA. Úsase tamién l'alfabetu llatín n'Arxelia (con delles lletres griegues como γ) y l'alfabetu árabe n'otros llugares, como Marruecos, anque anguaño la enseñanza adopta oficialmente'l tifinagh.

Faláu en
Númberu de falantes
Falantes Tipu Añu 17 000 000
Datos
Familia	llingües afroasiátiques
Códigos
ISO 639-2	ber

Les llingües amazighes, estendíense orixinalemente dende la marina Atlántica hasta la zona de los oasis occidentales d'Exiptu. Anguaño son la llingua cotidiana d'alredor de 12 millones de persones espardíes per Marruecos, Mauritania, Malí, Chad, Níxer, Burkina Fasu, Arxelia, Libia, Tunicia y Exiptu: Hai cuatro grupos principales de variedaes diatópiques, que reflexen más qu'una clasificación llingüística, la dispersion xeográfica de los imazighen:

• fales del noroeste de Marruecos, Arxelia, Tunicia y Libia: taixelhit o xluh (3.000.000), tamazight (3.000.000) , tarifit o rifeñu(2.000.000), taqbaylit o cabil (3.074.000) y taixawit o xàwia .
• fales de Libia oriental (awjilah, 2.000) y del oasis de Siwa n'Exiptu (siwa, 5.000).
• dialeutos de los nómades de la rexón Sahara-Sahel (qu'abarca zones d'Arxelia, Níxer, Mali y Burkina Fasu): tamahaqt o tamajeq, llingua tuaregs (25.000-76.000).
• la llingua de los zenaga (25.000), en Mauritania.

Tamién formaben parte de les llingües bereberes les distintes variedaes guanches nes Islles Canaries con anterioridá a la so conquista.