ঋতুস্ৰাৱ আৰু সামাজিক দৃষ্টিভঙ্গী

অতীতত ভাৰতীয় সমাজত এই বিষয়টোৰ উল্লেখ বা চৰ্চা নহৈছিল। আধুনিক যোগতো সাংস্কৃতিক আৰু সামাজিক প্ৰভাৱবোৰৰ বাবে বিষয়টোৰ ওপৰত জ্ঞানৰ প্ৰসাৰ হোৱাত বাধা জন্মা দেখা গৈছে। ভাৰতৰ বহু ঠাইত ঋতুস্ৰাৱ এতিয়াও লেতেৰা আৰু অশুদ্ধ বুলি গণ্য কৰা হয়। বহুতো গ্ৰাম্য আৰু অনুন্নত অঞ্চলত ঋতুস্ৰাৱ হোৱা অৱস্থাত মহিলাসকলক স্বাভাৱিক জীৱনত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ পৰা নিষিদ্ধ কৰা হয়। ৰান্ধনি শালত প্ৰৱেশ নকৰাটো ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত গ্ৰাম্য মহিলাসকলৰ মাজত মুখ্য প্ৰতিবন্ধকতা। বিশ্বাস কৰা হয় যে ঋতুস্ৰাৱ হোৱা মহিলাসকল অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অপৰিষ্কাৰ আৰু সেয়েহে তেওঁলোকে প্ৰস্তুত কৰা বা পৰিচালনা কৰা খাদ্য দূষিত হ'ব পাৰে। অৱশ্যে, কোনো বৈজ্ঞানিক পৰীক্ষায়েই এনেবোৰ ধাৰণাৰ প্ৰমাণ দেখোৱাব পৰা নাই।

ভাৰতৰ কিছুমান অংশত, ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত কিছুমান আহাৰৰ প্ৰতিবন্ধকতা অনুসৰণ কৰা দেখা যায় যেনে দৈ, তেঁতেলি, আৰু আচাৰ। লোকবিশ্বাস এয়ে যে এনে খাদ্যে ঋতুস্ৰাৱৰ প্ৰবাহ বৃদ্ধি পাব বা কমি যাব। ভাৰত আৰু আন ঠাইৰ বহুতো অধ্যয়নে প্ৰকাশ কৰিছে যে বহুতো কিশোৰীয়ে বিশ্বাস কৰে যে ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত ব্যায়াম বা শাৰীৰিক কাৰ্যকলাপ কৰিলে প্ৰবাহ বৃদ্ধি হয়, কিন্তু প্ৰকৃততে সঠিক ব্যায়াম আৰু কাৰ্যকলাপে এই লক্ষণসমূহ উপশম কৰাতহে সহায় কৰে। ব্যায়ামে আমাৰ দেহত চেৰোটোনিন নামৰ হৰম'ন এবিধ নিৰ্গত কৰে, যাৰ ফলত আমি মনত আনন্দ অনুভৱ কৰো।

ঋতুস্ৰাৱৰ সম্পৰ্কিয় নিষিদ্ধতাই ছোৱালী আৰু মহিলাৰ মানসিকতা অৱস্থা, জীৱনশৈলী আৰু আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণভাৱে, স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়। বহুতো অৰ্থনৈতিকভাৱে অনুন্নত দেশসমূহত বহু সংখ্যক ছোৱালীয়ে ঋতুস্ৰাৱ আৰম্ভ হʼলেই বিদ্যালয়ৰ শিক্ষা এৰিবলগীয়া হয়। এই ক্ষত্ৰত ভাৰতৰ ২৩%তকৈও অধিক ছোৱালী অন্তৰ্ভুক্ত আছে। ইয়াৰ উপৰিও, মাহিলী ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত মহিলা শিক্ষকসকলৰ বাবেও বাধাৰ সৃষ্টি হয়। এনেদৰে, মহিলা শিক্ষক আৰু ছোৱালীৰ বাবে বিদ্যালয়বোৰত পৰ্যাপ্ত সুৰক্ষা, বিকল্প আৰু আন্তঃগাঁথনিৰ অভাৱে বহুতো অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰে। ভাৰতৰ ৭৭% তকৈও অধিক ঋতুস্ৰাৱ হোৱা ছোৱালী আৰু মহিলাই অস্বাস্থ্যকৰ পুৰণি কাপোৰ পুনঃপুনঃ ব্যৱহাৰ কৰে। কাপোৰ ব্যৱহাৰ কৰোঁতে পৰিচ্ছন্নতাৰ অভাৱে ৰোগ আৰু সংক্ৰমণ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰাৰ সম্ভাৱনা থাকে। তদুপৰি, বহুত পিছপৰা অঞ্চলত মহিলাই শোষণত সহায় হʼব বুলি ছাই, বাতৰি কাকত, শুকান পাত আদিও ব্যৱহাৰ কৰে। এনেবোৰ অসুৰক্ষিত অভ্যাসে সংক্ৰমণৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে। সীমিত জ্ঞান আৰু সজাগতাৰ অভাৱে ঋতুস্ৰাৱৰ সামাজিক নিষিদ্ধতা আৰু অন্ধবিশ্বাসৰ প্ৰত্যাহ্বানটো আৰু অধিক জটিল কৰি তুলিছে।

অৱশ্যে কিছুমান সমাজত, মহিলাসকলে ঋতুস্ৰাৱৰ ৰীতি-নীতিবোৰ সুৰক্ষামূলক আৰু শক্তিশালী হিচাপে বিবেচনা কৰে কিয়নো এই সময়ত পুৰুষৰ দৃষ্টি, অবাঞ্ছিত যৌন সম্ভোগৰ দাবী বা ঘৰুৱা কামকাজৰ পৰা তেওঁলোকে কিছু ৰেহাই পায় বুলি ভাবে।

কম ব্যয়ৰ চেনিটাৰী নেপকিন বা চেনিটেৰী পেড স্থানীয়ভাৱে তৈয়াৰ কৰিব পাৰি আৰু বিশেষকৈ গ্ৰাম্য আৰু বস্তি অঞ্চলত বিতৰণ কৰিব পাৰি। ভাৰত চৰকাৰে ২০১০ চনৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰীয় গ্ৰাম্য স্বাস্থ্য অভিযানৰ অধীনত গ্ৰাম্য অঞ্চলত কম ব্যয়ৰ চেনিটাৰী নেপকিন বিতৰণ কৰি ১.৫ কোটি কিশোৰীসকলৰ বাবে ঋতুস্ৰাৱৰ পৰিচ্ছন্নতা উন্নত কৰাৰ বাবে এটা আঁচনি অনুমোদন কৰিছে। তথাপিও আঁচনিখন পাইলট পৰ্যায়ত আছে, আৰু এই ক্ষেত্ৰত আৰু বহুত জ্ঞান প্ৰাপ্ত কৰাৰ প্ৰয়োজন। পুৰুষ সঙ্গীৰ ভূমিকা বৃদ্ধি কৰা, পুৰুষ সঙ্গীৰ মনৰ অন্ধবিশ্বাস দুৰ কৰা আৰু সামাজিক নিষিদ্ধতাৰ মোকাবিলা কৰাটো প্ৰয়োজনীয়। পুৰুষ আৰু ল'ৰাসকলৰ সাধাৰণতে এই বিষয়ে জ্ঞান কম। তেওঁলোকৰ বাবে ঋতুস্ৰাৱ বুজি পোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যাতে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পত্নী, কন্যা, মাতৃ, শিক্ষাৰ্থী, কৰ্মচাৰী আৰু সহকৰ্মীসকলক সহায় কৰিব পাৰে। ঋতুস্ৰাৱ এটা অতি স্বাভাৱিক জৈৱিক ঘটনাৰ বাহিৰে একো নহয়, আৰু কিশোৰী আৰু মহিলাসকলে বুজিব লাগে যে কেৱল এই গুণৰ বাবেই তেওঁলোকৰ শৰীৰে প্ৰজনন কৰাৰ ক্ষমতা লাভ কৰিছে।