গুমৰাগ

গুমৰাগ নাচ ঐনিতমৰ সুৰৰ তালে তালে নচা হয়৷ গুমৰাগ নাচৰ ঐনিতমৰ উপৰি “লালে গীত’’ নামৰ এবিধ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ধৰ্মীয় গীতৰ প্ৰচলন আছিল৷ নতুন চামৰ মাজত এই গীতৰ প্ৰচলন কমি গৈছে৷ ইয়াৰ লগত সংগত কৰা বাদ্যসমূহ হ’ল, ঢোল, পেঁপা, গগণা, বৰকাঁহ, তাল আদি৷ জনবিশ্বাস প্ৰচলিত আছে যে, আলি আই লৃগাঙত গুমৰাগ নানাচিলে আৰু বৰকাঁহ নবজালে বৰষুণ নহয় আৰু শস্যৰ বীজ নগজে৷ সেয়ে, মিছিং ডেকা-গাভৰুৱে পথাৰত জাবৰ পুৰি, দলি-চপৰা ভাঙি, কোৰেৰে মাটি চহাই ঐনিতম গাই যায় আৰু গুমৰাগ নাচি আহুধানৰ বাবে ধৰালৈ বৰষুণ নমাই আনে৷ এই নৃত্যত পুৰণিকলীয়া লীনং আৰু মাৰাবাং নামৰ বাদ্যও সংগত কৰা হয়৷ গুমৰাগ নাচৰ ঢোলৰ চেওঁ হ’ল “গুমৰাগ গুমৰাগ, কাদু কাদু গুমৰাগ৷ আলি আই গুমৰাগ, কাদু কাদু গুমৰাগ’’৷

নাচত ডেকা-গাভৰু উভয়ে অংশগ্ৰহণ কৰাৰ উপৰি সকলো বয়সৰ লোকে নৃত্যস্থলীত সমবেত হয়৷ গুমৰাগ নাচত মিছিং ডেকাসকলে পুৰুষৰ জাতীয় সাজ মিবু গালোগ্ আৰু গনৰ, উগন দুমেৰ নামৰ জাতীয় সাজ পিন্ধে আৰু গাভৰুসকলে মহিলাৰ মিছিং জাতীয় সাজ ৰিঃবি গাচেং, গাপা গাঃৰে আদি পৰিধান কৰে৷

গুমৰাগ নাচ যিহেতু ঘাইকৈ কৃষিভিত্তিক উৎসৱ আলি আই লৃগাঙত পৰিৱেশন কৰা হয়, সেয়ে এই নৃত্যৰ ভংগীমায়ো কৃষিৰ বিভিন্ন কৰ্মক প্ৰকট কৰে৷ নাচৰ ভংগীত মাটি চহ কৰা, কঠিয়া তোলা, ভূঁই ৰোৱা, তাঁত বোৱা, ধান কটা, শস্য পথাৰত হালি-জালি থকা, কুলাৰে ধান জৰা আদি কথা বৰ্ণিত হয়৷ এনে ধৰণৰ মুদ্ৰাক মিছিং ভাষাত “দাকেঃ-কেঃনাক’’ বুলি কোৱা হয়৷ গাঁৱৰ কোনো মুখীয়াল মানুহ এঘৰত গুমৰাগ নাচৰ আৰম্ভণি কৰা হয় আৰু তাৰ পাছত ঘৰে ঘৰে পৰিৱেশন কৰে৷ এই নৃত্যত গীততকৈ নাচৰ প্ৰাধান্য বেছি৷ ডেকা-গাভৰু আটায়ে শাৰী শাৰীকৈ বৃত্তাকাৰে থিয় দি নাচে৷ কোৱা হয় যে, লৃগাঙত নচা নৃত্য গীতৰ সৈতে সংগত কৰা গীত আৰু ঢোলৰ চেওঁ তেওঁলোকে আন উৎসৱ পাৰ্বনত ব্যৱহাৰ নকৰে৷ গুমৰাগ নাচ উৰ্বৰতা বৃদ্ধি আৰু ঐন্দ্ৰজালিক ক্ৰিয়াৰে সমৃদ্ধ৷