কলম

কলমৰ বিভিন্ন প্ৰকাৰ আছে৷ প্ৰাচীন কালত ব্যৱহৃত কলমবোৰ যেনে, চিঞাহী কলম, পাখি কলম, নিব কলম, বাঁহৰ কলম আদিৰ ঠাইত আধুনিক যুগত,

বলপইণ্ট কলম

ফাউন্টেইন কলম

মাৰ্কাৰ কলম

ৰ'লাৰবল কলম

ৰ’লাৰ ব’ল পেন হৈছে এনে এবিধ কলম, যি ইয়াৰ মূৰত থকা টিপটোৰ জৰিয়তে পনীয়া চিঞাহী নিঃসৰণ কৰে৷ সেইকাৰণে, জেল পেনক ৰ’লাৰ ব’ল পেনৰ এটা উপশ্ৰেণী বুলিব পাৰি; কিন্তু ’জেল পেন’ শব্দটোৰ ব্যাপকতা আৰু ব্যৱহাৰৰ বাবে ৰ’লাৰ ব’ল পেনক সাধাৰণতে তৰল চিঞাহী ব্যৱহৃত হোৱা কলমৰ শাৰীত থোৱা হয়৷ তৈলজাত বলপইণ্ট পেনৰ চিঞাহীৰ তুলনাত ৰ’লাৰব’ল পেনৰ চিঞাহীৰ আঠালেটীয়া ভাব কম হোৱা বাবে কলমৰ কাৰ্যদক্ষতাত প্ৰভাৱ পৰে৷ যিহেতু ৰ’লাৰবল পেনৰ চিঞাহী অধিক সহজে নিঃসৰিত হয় আৰু কাগজত ই অতি সহজে শোষিত হয়, সেয়ে ইয়াৰ মাধ্যমেৰে অধিক চিঞাহী ব্যৱহৃত হয়৷ ইয়াৰ ফলত কাগজৰ ওপৰত কলমৰ টিপৰ গতি অধিক মসৃণ হয়৷ সেইবাবে পৃষ্ঠত এটা কঠিন আৰু নিৰৱচ্ছিন্ন ৰেখাও হয়, কিয়নো কাগজৰ মাজেৰে অধিক চিঞাহীৰ প্ৰসাৰে কাগজৰ সৰু সৰু ফাঁকবোৰ পূৰণ কৰে, যিবোৰ অন্য বল পইণ্ট কলমে এৰি যাব পাৰে। কম পৰিমাণৰ অধিক আঠাযুক্ত চিয়াঁহী বিতৰণ কৰা বলপইণ্ট পেনৰ তুলনাত ৰ’লাৰবল পেনৰ দ্বাৰা লিখা লেখা পৃষ্ঠাত শুকুৱাবলৈ বেছি সময় লাগে আৰু ই পাতল কাগজৰ মাজেৰে সোমাই গৈ বিপৰীত ফালৰ পৰা দেখা যাব পাৰে। যেতিয়া ৰ’লাৰবল পেনৰ ডগাটো কাগজৰ ওপৰত ধৰি ৰখা হয়, তেতিয়া তাৰ চিঞাহীয়ে কেপিলাৰী ক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা টিপটোৰ পৰা অহৰহ ওলাই যায়, যিদৰে ফাউণ্টেইন পেনৰ ক্ষেত্ৰত হয়। ইয়াৰ ফলত চিঞাহীৰ ব্লট বা স্মিয়ৰ হ’ব পাৰে। ৰ’লাৰবল পেনটো প্ৰথমতে বলপইণ্ট পেনৰ সুবিধাৰ সৈতে ফাউণ্টেইন পেনৰ মসৃণ "ভিজা চিঞাহী" প্ৰভাৱৰ সংমিশ্ৰণ ঘটোৱাকৈ ডিজাইন কৰা হৈছিল। শেহতীয়াকৈ ৰিফিল কৰিব পৰা ৰ’লাৰবল পেন উপলব্ধ হৈছে; এইবোৰে সাধাৰণতে ফাউণ্টেইন পেনৰ চিঞাহীৰ কাৰ্টিজ ব্যৱহাৰ কৰে।চিঞাহী টিপৰ পৰা ওলাই যোৱাৰ লগে লগে ভাণ্ডাৰৰ পৰা নতুন চিঞাহী উলিওৱা হয় - যিটো প্ৰায়ে টিপত ব্যৱহাৰ কৰা ছিদ্ৰযুক্ত পদাৰ্থৰে গঠিত - কেপিলাৰী ক্ৰিয়া আৰু মাধ্যাকৰ্ষণৰ দ্বাৰা ছিদ্ৰযুক্ত পৃষ্ঠাত লিখাৰ সময়ত, ফাউণ্টেইন পেনৰ দৰেই চিয়াঁহীয়ে কেপিলাৰী ক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা ফেল্ট টিপ পেনৰ ডগা এৰি যায়। কিন্তু ফাউণ্টেইন পেনৰ দৰে বহুতো মাৰ্কাৰে চিঞাহীৰ দ্বাৰা সেমেকা চিকচিকিয়া অভেদ্য পৃষ্ঠতো নিৰ্ভৰযোগ্যভাৱে লিখিব পাৰে আৰু এনে প্ৰয়োগত চিঞাহীয়ে সাধাৰণতে লিখাৰ পৃষ্ঠত ধৰি ৰখাৰ বাবে কলমটো অহৰহ এৰি নাযায়। কাগজত লিখাৰ বাবে আটাইতকৈ সৰু, মিহি টিপযুক্ত ফেল্ট টিপৰ কলম ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মজলীয়া আকাৰৰ ফেল্ট-টিপ শিশুৱে ৰং কৰা আৰু অংকন কৰাৰ বাবে প্ৰায়ে ব্যৱহাৰ কৰে। ডাঙৰ প্ৰকাৰ, যাক প্ৰায়ে "মাৰ্কাৰ" বুলি কোৱা হয়, ডাঙৰ আকাৰত লিখাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, প্ৰায়ে কাগজৰ বাহিৰে অন্য পৃষ্ঠ যেনে ঢেঁকীযুক্ত বাকচ আৰু হোৱাইটবৰ্ডত। "তৰল চক" বা "চকবৰ্ড মাৰ্কাৰ"ৰ দৰে নামেৰে উল্লেখ কৰা বিশেষ ফেল্ট-টিপ পেনসমূহ ব্লেকবৰ্ড লিখিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বহল টিপ আৰু উজ্জ্বল কিন্তু স্বচ্ছ চিয়াঁহীৰ সৈতে মাৰ্কাৰ, যাক highlighters বুলি কোৱা হয়, ইতিমধ্যে লিখা বা প্ৰিন্ট কৰা লিখনী হাইলাইট কৰিবলে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। শিশুৰ বাবে বা অস্থায়ী লিখাৰ বাবে ডিজাইন কৰা কলমসমূহে (যেনে এটা হোৱাইটবৰ্ড বা ওভাৰহেড প্ৰজেক্টৰৰ সৈতে) সাধাৰণতে অস্থায়ী মাৰ্কাৰ চিঞাহী ব্যৱহাৰ কৰে। শিপিং কেছ বা অন্য পেকেইজসমূহ লেবেল কৰিবলে ব্যৱহৃত ডাঙৰ মাৰ্কাৰসমূহ সাধাৰণতে স্থায়ী মাৰ্কাৰসমূহ।

প্ৰাচীন কালত ইজিপ্তিয়ানসকলে লিখন সজুলি হিচাপে কলমৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল৷ ৩০০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত বাঁহৰ কলমৰ ব্যৱহাৰৰ প্ৰমাণ পোৱা গৈছে৷ ১৮৮৪ চনত লুইচ ৱাটাৰমেন নামৰ এজন অভিযন্তাই কলমৰ উদ্ভাৱন কৰে, যিটো ধৰণৰ কলম আজিকালিৰ দিনত আমি ব্যৱহাৰ কৰি আছোঁ। অৱশ্যে তেওঁ চিয়াঁহী ভৰাব পৰা fountain pen ৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল, যিটোৰ আগত এটা নিব থাকে। ৱাটাৰ্মেনৰ আৱিষ্কাৰে আজিৰ আমাৰ লিখন অতি সহজ কৰি তুলিছে। তেওঁৰ উদ্ভাৱনৰ ওপৰতেই ভিত্তি কৰি আজিকালিৰ কলম তৈয়াৰ কৰা হৈছে, যি অতি সহজলভ্য।