Kaharian Ng Inglatera

Noong ika-9 na siglo, ang mga monarko ng Wessex, na sumakop sa Kent at Sussex mula sa Mercia noong 825, ay naging dominante at makapangyarihan sa mga buong lupain ng Inglatera. Ang pananakop naman ng mga Danes sa Northumbria, Silangang Anglia at kalahating bahagi ng Mercia ang nag-iwan kay Alfred, ang Dakila ng Wessex bilang nag-iisang haring Ingles noong 885. Napagtagumpayan niya ang serye ng pananalakay ng mga Danes at muling ibinalik ang nakuhang kalahati ng Mercia papunta muli sa Wessex.

Kaharian ng Inglatera
927 — 1649 1660 — 1707
Watawat Iskudo
Salawikain: "Dieu et mon droit"   "Ang Diyos at aking karapatan"
Teritoryo ng Kaharian ng Inglatera
Kabisera	Winchester; Westminster/Londres mula ika-11 dantaon
Karaniwang wika	Lumang Ingles (de facto, hanggang 1066) Normano-Pranses (de jure, 1066 - ika-15 dantaon) Gitnang Ingles (de facto, 1066 - huling ika-15 dantaon) Wikang Ingles (de facto, mula ika-16 na dantaon) Wikang Gales (de facto) Wikang Korniko (de facto)
Pamahalaan	Monarkiya
Monarko
• 924-939	Athelstan
• 1702-1707	Anne
Lehislatura	Batasan ng Inglatera
• Mataas na Kapulungan	Pamilya ng mga Panginoon
• Mababang Kapulungan	Pamilya ng mga Karaniwan
Kasaysayan
• Pag-iisa ni Athelstan	927
• Pagsakop ng mga Normano	1066
• Katahimikan ng Inglatera	Ika-30 ng Enero, 1649
• Restorasyong Ingles	1660
• Monarkiyang konstitusyonal	1689
• Pagkakaisa sa Eskosya	Ika-1 ng Mayo 1707
Salapi	Libra esterlina
Pinalitan Pumalit Pitong Kaharian ng Inglatera Komonwelt ng Inglatera Komonwelt ng Inglatera Kaharian ng Gran Britanya

Ang tunay na listahan ng mga monarkong Ingles ay nagsimula kay Egbert ng Wessex noong 829. Sa panahon ni Eadred noong 945, hindi pa ganap ang pag-iisa ng pitong kaharian ng Inglatera. Ang Prinsipalidad ng Gales ay napasailalim ng koronang Ingles noong 1284 sa pamamagitan ng Batas Rhuddlan, at noong 1301, itinalaga ni Eadred ang kanyang panganay na anak na lalaki, si Edward ng Caernarfon bilang Prinsipe ng Gales. Buhat noon, maliban na lamang kay Edward III, ang pinakamatandang anak na lalaki na ang nagmana ng titulong iyon. Pagkatapos mamatay ni Elizabeth I noong 1603, ang mga korona naman ng Eskosya at Inglatera ay pinag-isa ni James I at VI. Sa bisa ng isang batas, tinawag ni James I ang kanyang sarili bilang Hari ng Gran Britanya. Noong 1707, tuluyan nang napag-isa ang Scotland at Inglatera sa bisa ng Batas ng Pag-iisa ng 1707 at tinawag ang buong bansa bilang Nagkakaisang Kaharian ng Gran Britanya. Noong 1801, sumama ang Kaharian ng Irlanda sa unyon at tinawag naman itong Nagkakaisang Kaharian ng Gran Britanya at Irlanda.