ประเทศไมโครนีเชีย

สหพันธรัฐไมโครนีเชีย
สหพันธรัฐไมโครนีเชีย; Federated States of Micronesia (อังกฤษ)
	ธงชาติ ตราแผ่นดิน
	คำขวัญ: "สันติภาพ เอกภาพ เสรีภาพ"
	เพลงชาติ: "Patriots of Micronesia";
เมืองหลวง	ปาลีกีร์; 6°55′N 158°11′E / 6.917°N 158.183°E
เมืองใหญ่สุด	เวโน
ภาษาทางการ	อังกฤษ
ภาษาที่ได้รับการยอมรับ; ในระดับภูมิภาค	ชุก; โกชาเอ; โปนเปย์; แยป;
กลุ่มชาติพันธุ์ (2000)	48.8% ชุก; 24.2% โปนเปย์; 6.2% โกชาเอ; 5.2% แยป; 4.5% แยปรอบนอก; 1.8% เอเชีย; 1.5% พอลินีเชีย; 6.4% อื่น ๆ; 1.4% ไม่ทราบ;
ศาสนา (2016)	95.3% คริสต์; —52.6% โรมันคาทอลิก; —41.7% โปรเตสแตนต์; —1.0% คริสต์นิกายอื่น ๆ; 4.1% ศาสนาพื้นเมือง; 0.6% ไม่มี / อื่น ๆ;
การปกครอง	สหพันธ์ สาธารณรัฐระบบรัฐสภาที่มีประธานาธิบดีมีอำนาจบริหารที่เป็นอิสระจากสภานิติบัญญัติ สาธารณรัฐธรรมนูญ
• ประธานาธิบดี	Wesley Simina
• รองประธานาธิบดี	อาเรน ปาลิก
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
เป็นเอกราช จากสหรัฐ
• ประกาศเป็นสาธารณรัฐ	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1979
• Compact of Free Association	3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1986
พื้นที่
• รวม	702 ตารางกิโลเมตร (271 ตารางไมล์) (อันดับที่ 177)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• 2019 ประมาณ	104,468 (อันดับที่ 198)
• ความหนาแน่น	158.1 ต่อตารางกิโลเมตร (409.5 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 75)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2019 (ประมาณ)
• รวม	367 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	3,584 ดอลลาร์สหรัฐ
จีดีพี (ราคาตลาด)	2019 (ประมาณ)
• รวม	383 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	3,735 ดอลลาร์สหรัฐ
จีนี (2013)	40.1; ปานกลาง
เอชดีไอ (2019)	0.620; ปานกลาง · อันดับที่ 136
สกุลเงิน	ดอลลาร์สหรัฐ (USD)
เขตเวลา	UTC+10 ถึง +11
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	ไม่ใช้
รูปแบบวันที่	ดด/วว/ปปปป
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+691
รหัส ISO 3166	FM
โดเมนบนสุด	.fm
	เว็บไซต์; fsmgov.org
ก่อนหน้า
	ดินแดนในภาวะทรัสตีของหมู่เกาะแปซิฟิก
	ภาษาระดับภูมิภาคใช้ในระดับรัฐและเทศบาล;

ไมโครนีเชีย (อังกฤษ: Micronesia) หรือ สหพันธรัฐไมโครนีเชีย (อังกฤษ: Federated States of Micronesia) เป็นรัฐบาลภายใต้รัฐธรรมนูญที่มีความสัมพันธ์เสรีกับสหรัฐอเมริกา ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศปาปัวนิวกินี

ประเทศไมโครนีเชียจัดอยู่ในภูมิภาคไมโครนีเชีย ซึ่งประกอบด้วยเกาะเล็ก ๆ หลายร้อยเกาะ ครอบคลุมพื้นที่ 5 ประเทศกับ 2 ดินแดน คำว่า Micronesia มักจะนำมาใช้เรียกเป็นชื่อประเทศ อย่างไรก็ดี ไมโครนีเชียก็เป็นชื่ออย่างเป็นทางการของภูมิภาคนี้ด้วยเช่นกัน

ไมโครนีเชียในอดีตเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนในภาวะทรัสตีแห่งหมู่เกาะแปซิฟิก ซึ่งเป็นดินแดนภาวะพึ่งพิงขององค์การสหประชาชาติภายใต้การบริหารของสหรัฐอเมริกา ใน พ.ศ. 2522 ไมโครนีเชียได้นำรัฐธรรมนูญมาใช้ และในพ.ศ. 2529 ได้รับเอกราชภายใต้สัญญาความสัมพันธ์เสรี (Compact of Free Association) กับสหรัฐอเมริกา ปัญหาในปัจจุบันคือ อัตราการว่างงานสูง การประมงมากเกินไป และการพึ่งพาสหรัฐมากเกินไป

ประวัติศาสตร์

ชาวยุโรปไม่ค่อยสนใจหมู่เกาะแคโรไลน์มากนัก เนื่องจากมีคุณค่าทางเศรษฐกิจน้อย เมื่อเทียบกับดินแดนอื่น ๆ ที่มีอยู่ที่อยู่ใกล้เคียง ต่อมาชาวอังกฤษและอเมริกันมาล่าวาฬ พวกนี้เข้ามาข่มเหงและนำโรคระบาดสู่ชนพื้นเมือง กลุ่มเกาะแคโรไลน์ตกเป็นอาณานิคมของหลายชาติ ตั้งแต่ สเปน ต่อมาเป็นของเยอรมันและญี่ปุ่น และหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เป็นของสหรัฐอเมริกา ต่อมาได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2522

การเมือง

ระบอบสหพันธรัฐ คณะรัฐมนตรีมี 14 ที่นั่ง 4 ที่นั่งมาจากผู้แทนจาก 4 รัฐ มีวาระ 4 ปี และอีก 10 คน มีวาระ 2 ปี

การแบ่งเขตการปกครอง

ประเทศไมโครนีเชียแบ่งการปกครองเป็น 4 รัฐ เรียงจากด้านตะวันตกไปตะวันออก ดังนี้

รัฐ	เมืองหลวง	พื้นที่		ประชากร	ความหนาแน่น ประชากร
รัฐ	เมืองหลวง	ตร.กม.	ตร.ไมล์	ประชากร	คน/ตร.กม.	คน/ตร.ไมล์
แยป	โคโลเนีย (Colonia)	118.1	45.6	16,436	94	243
ชุก	เวโน	127.4	49.2	54,595	420	1088
โปนเปย์	โกโลเนีย (Kolonia)	345.5	133.4	34,685	98	255
โกชาเอ	Tofol	109.6	42.3	7,686	66	170

ภูมิศาสตร์

ไมโครนีเชีย ประกอบด้วยเกาะมากมายที่เกิดจากการแตกต่างกันไปทั้งเกาะภูเขาไฟ เกาะปะการัง ซึ่งรวมกันเรียกว่ากลุ่มเกาะแคโรไลน์

เศรษฐกิจ

เศรษฐกิจของไมโครนีเชียจำเป็นต้องพึ่งพาสหรัฐอเมริกา ซึ่งจัดสรรเงินช่วยเหลือให้ภายใต้กรอบความตกลง (Compact of Free Association) เพื่อพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและภาคบริการ กิจกรรมทางเศรษฐกิจของไมโครนีเชียประกอบไปด้วย การทำฟาร์ม การทำประมง รายได้จากการทำแร่บางส่วน ซึ่งไม่รวมแร่ฟอสเฟตและเครื่องปั้นดินเผาสำหรับอุตสาหกรรมท่องเที่ยว ไมโครนีเชียไม่มีสินค้าหลักที่จะนำรายได้เข้าประเทศ และต้องนำเข้าสินค้าอุปโภคบริโภคจากต่างประเทศ เป็นมูลค่าประมาณ 67.7 ล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี รายได้รัฐบาลมาจากเงินให้เปล่าจากต่างประเทศ และค่าธรรมเนียมจากการให้สัมปทานประมง อย่างไรก็ตาม ไมโครนีเชีย มีพื้นที่เหมาะสมต่อการเกษตร (มีพื้นที่เพาะปลูกประมาณร้อยละ 5.7 ของพื้นที่ทั้งหมด) แต่ไม่ได้พัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งยังขาดโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆ รัฐบาลปัจจุบันจึงเน้นการพัฒนาการเกษตร การประมง และการท่องเที่ยวเพื่อทำรายได้ให้ประเทศ

วัฒนธรรม

เป็นวัฒนธรรมชาวเกาะ การแต่งกายไม่ว่าชายหรือหญิงเปลือยท่อนบน ท่อนล่างนุ่งผ้าคล้ายกระโปรง ชาวเกาะสืบทอดภูมิปัญญาการต่อเรือแคนูไว้ใช้เองมานานับร้อย ๆ ปี เรือแคนูขนาดเล็กใช้ฝีพาย แต่เรือแคนูออกทะเลจะกางใบแล่นด้วยลม การไปมาหาสู่ใช้วิธีเดินและเรือ การมาเยือนผู้มาเยือนต้องมีของมาฝากเจ้าบ้าน

อ้างอิง

ข้อมูล

Arnold, Bruce Makoto (2011). "Conflicted Childhoods in the South Seas: The Failure of Racial Assiimilation in the Nan'yo". Tufts Historical Review. 4 (11): 79–96. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 15, 2021. สืบค้นเมื่อ January 2, 2014.
Brower, Kenneth; Harri Peccinotti (1981). Micronesia: The Land, the People, and the Sea. Baton Rouge: Louisiana State University Press. ISBN 978-0-8071-0992-2.
Darrach, Brad; David Doubilet (1995). "Treasured Islands". Life. No. August 1995. pp. 46–53.
Falgout, Suzanne (1995). "Americans in Paradise: Anthropologists, Custom, and Democracy in Postwar Micronesia". Ethnology. 34 (Spring 1995): 99–111. doi:10.2307/3774100. JSTOR 3774100.
Friedman, Hal M. (1993). "The Beast in Paradise: The United States Navy in Micronesia, 1943–1947". Pacific Historical Review. 62 (May 1993): 173–195. doi:10.2307/3639910. JSTOR 3639910.
Friedman, Hal M. (1994). "Arguing over Empire: American Interservice and Interdepartmental Rivalry over Micronesia, 1943-1947". Journal of Pacific History. 29 (1): 36–48. doi:10.1080/00223349408572757.
Hanlon, David (1998). Remaking Micronesia: Discourses over Development in a Pacific Territory, 1944–1982. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-1894-4.
Hezel, Francis X. (1995). "The Church in Micronesia". America. 18 (February 1995): 23–24.
Kluge, P. F. (1991). The Edge of Paradise: America in Micronesia. New York: Random House. ISBN 978-0-394-58178-1.
Malcomson, S. L. (1989). "Stranger than Paradise". Mother Jones. 14 (January 1989): 19–25.
"Micronesia: A New Nation". U.S. News & World Report (October 15, 1984): 80–81.
Parfit, Michael (2003). "Islands of the Pacific". National Geographic. 203 (March 2003): 106–125.
Pastor y Santos, Emilio (1950). Territorios de soberanía española en Oceanía (ภาษาสเปน). Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Instituto de Estudios Africanos. OCLC 912692168.
Patterson, Carolyn Bennett (1986). "In the Far Pacific: At the Birth of Nations". National Geographic. 170 (October 1986): 460–500.
Peoples, James G. (1993). "Political Evolution in Micronesia". Ethnology. 32 (Winter 1993): 1–17. doi:10.2307/3773542. JSTOR 3773542.
Rainbird, Paul (2003). "Taking the Tapu: Defining Micronesia by Absence". Journal of Pacific History. 38 (2): 237–250. doi:10.1080/0022334032000120558. S2CID 162140479.
Schwalbenberg, Henry M.; Hatcher, Thomas (1994). "Micronesian Trade and Foreign Assistance: Contrasting the Japanese and American Colonial Periods". Journal of Pacific History. 29 (1): 95–104. doi:10.1080/00223349408572762.