เวนิส

เวนิส Venezia Venesia หรือ Venexia
เทศบาล
เทศบาลเวนิส
ทัศนียภาพของเวนิส: at the top left is the Piazza San Marco, followed by a view of the city, then the Grand Canal, and (smaller) the interior of La Fenice and, finally, the Island of San Giorgio Maggiore
ธง ตราอาร์ม
แผนที่แสดงที่ตั้งของเวนิส
ประเทศ	อิตาลี
แคว้น	เวเนโต
จังหวัด	นครบาลเวนิส
Frazioni	Chirignago, Favaro Veneto, Mestre, Marghera, Murano, Burano, Giudecca, Lido, Zelarino
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี	Luigi Brugnaro (independent)
พื้นที่
• ทั้งหมด	414.57 ตร.กม. (160.07 ตร.ไมล์)
ความสูง	1 เมตร (3 ฟุต)
ประชากร  (2014)
• ทั้งหมด	264,579 คน
• ความหนาแน่น	640 คน/ตร.กม. (1,700 คน/ตร.ไมล์)
เดมะนิม	เวเนเชียน
เขตเวลา	UTC+1 (CET)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+2 (CEST)
รหัสไปรษณีย์	30100
รหัสเขตโทรศัพท์	041
นักบุญองค์อุปถัมภ์	มาระโกผู้นิพนธ์พระวรสาร
วันสมโภชนักบุญ	25 เมษายน
เว็บไซต์	เว็บไซต์ทางการ

เวนิสและแอ่งน้ำ *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ประเทศ	อิตาลี
ภูมิภาค **	ยุโรปและอเมริกาเหนือ
ประเภท	ทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	i, ii, iii, iv, v, vi
อ้างอิง	394
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	ค.ศ. 1987 (คณะกรรมการสมัยที่ 11)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

เมืองเวนิสถูกสร้างขึ้นจากการเชื่อมเกาะเล็ก ๆ จำนวนมากเข้าด้วยกันในบริเวณทะเลสาบเวนิเทีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทะเลเอเดรียติก ในภาคเหนือของประเทศอิตาลี ทะเลสาบน้ำเค็มนี้ตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งระหว่างปากแม่น้ำโปกับแม่น้ำปลาวี มีผู้อยู่อาศัยโดยประมาณ 272,000 คน ซึ่งนับรวมหมดทั้งเวนิส โดยมี 62,000 คนในบริเวณเมืองเก่า 176,000 คนในแตร์ราแฟร์มา (Terraferma) และ 31,000 คนในเกาะอื่น ๆ ในทะเลสาบ

เวนิสก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 5 โดยผู้ลี้ภัยที่หลบหนีการบุกรุกจากทางเหนือ พวกเขาได้สร้างถิ่นฐานที่เป็นเอกลักษณ์ในหมู่เกาะเวนิสเพื่อป้องกันการจู่โจมจากภายนอก เวนิสเป็นเมืองบริวารของจักรวรรดิไบเซนไทน์จนกระทั่งศตวรรษที่ 10 เริ่มต้นด้วยการเป็นเส้นทางการค้าไปยังลิแวนต์ เวนิสเริ่มเป็นที่รู้จักหลังสงครามครูเสดที่ 4 (ค.ศ. 1202-1204) ในฐานะเจ้าอาณานิคมในจักรวรรดิที่รวมเกาะครีต ยูบีอา ซิคละดีส หมู่เกาะไอโอเนียน และ ฐานที่มั่นในโมเรียและ อิพิรัสเข้าด้วยกัน

ในปี ค.ศ. 1381 เวนิสได้พ่ายแพ้ให้กับเจนัวหลังจากที่มีการต่อสู้ทางการค้ายาวนานกว่าศตวรรษในลิแวนด์และเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก ในศตวรรษที่ 15 มีการรวบรวมเมืองต่าง ๆ ในภูมิภาคใกล้เคียง ทำให้สาธารณรัฐเวนิสกลายเป็นรัฐหนึ่งของอิตาลี เขตปกครองของเวนิสเดิมค่อย ๆ สูญเสียไปให้กลุ่มเติร์กทีละน้อยหลังจากการต่อสู้อย่างยาวนานถึงสามศตวรรษจนกระทั่งเสียดินแดนสุดท้ายที่อีเจียนให้แก่กลุ่มเติร์กในปี ค.ศ. 1715 ต่อมาในปี ค.ศ. 1797 เวนิสตกอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออสเตรีย หลังจากเกิดการปฏิวัติในออสเตรีย เวนิสถูกปลดปล่อยคืนให้อิตาลีในปี ค.ศ. 1899 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 เวนิสได้รับความเสียหายเล็กน้อย แต่มาเกิดความเสียหายรุนแรงช่วงปี ค.ศ. 1966 จากเหตุการณ์น้ำท่วมเนื่องจากน้ำล้นคลองที่มีอยู่หลายแห่งทั่วเวนิส การบูรณะและพยายามรักษาสถาปัตยกรรมดั้งเดิมซึ่งรวมถึงสถาปัตยกรรมรูปแบบอิตาลี อาหรับ ไบเซนไทน์และเรอเนซองค์ ทำได้ยากเนื่องจากระดับน้ำในทะเลสาบขึ้นสูงและเกิดน้ำท่วมในตัวเมืองเป็นประจำ

ปัจจุบันเวนิสมีอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่คึกคักและยังมีบทบาทสำคัญในระบบเศรษฐกิจของแคว้นเวเนโต

เวนิสมีสภาพอากาศค่อนข้างเย็นเพราะอยู่ทางตอนเหนือของประเทศอิตาลี มีปริมาณน้ำฝนคงที่ตลอดทั้งปี ในฤดูร้อนจะอากาศจะค่อนข้างร้อน อุณหภูมิเฉลี่ย 21-26 องศาเซลเซียส บางวันอาจสูงถึง 30 องศาเซลเซียส ในฤดูหนาวอากาศจะหนาวเย็นอุณหภูมิเฉลี่ย 2-8 องศาเซลเซียส บางครั้งอาจจะต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง

เวนิสเป็นเมืองที่มีการใช้คลองในการคมนาคมมากที่สุด มีอาคาร ร้าน บ้านเมืองตั้งริมคลอง มีเรือบริการในการเดินทางไปในที่ต่าง ๆ ของเมืองมีการบริการท่องเที่ยวชมทิวทัศน์ธรรมชาติของ 2 ฝั่งคลองโดยทางเรือ นับเป็นเมืองที่คลองมากกว่าถนนอีกเมืองหนึ่งของโลก

มหาวิหารเซนต์มาร์ก เรือกอนโดล่า

มหาวิหารซานมาร์โค (St.Mark’s Basilica) สัญลักษณ์แห่ง เวนิส

สะพาน Rialto แห่ง Grand Canal

• ประเทศอิตาลี
• ทวีปยุโรป