२

पचन्, [त्] त्रि, (पचति यः । “लटः शत्रिति ।” २ । २ । १२४ । इति शतृप्रत्ययः ।) पाक- कर्त्ता । इति व्याकरणम् ॥

कियद्भिर्वर्षैर्भविष्यत्यन्तरक्षयः।। २.१ ।। सत्वानि च कथं नाथ! रक्षिष्ये मधुसूदन!। त्वया सह पुनर्योगः कथं वा भविता मम।। २.२ ।। मत्स्य उवाच। अद्य प्रभृत्यनावृष्टिर्भविष्यति

सुभाषितम्॥१॥ सुभाषितेन गीतेन युवतीनां च लीलया। मनो न भिद्यते यस्य सयोगी ह्यथवा पशुः॥२॥ विद्याप्रशंसा अपूर्वः कोऽपि कोशोऽयं विद्यते तव भारति। व्ययतो वृद्धिमायाति

॥ १ ॥ २.१bv सेवया रोगतो ऽपि वा सेव्याम्भो-ज-हिम-क्षीरि-वल्क-कल्काज्य-लेपितान् । धारयेद् योनि-वस्तिभ्याम् आर्द्रार्द्रान् पिचु-नक्तकान् ॥ २ ॥ २.२cv धारयेद्