Hindutva

Ideologjia politike u formulua nga Vinayak Damodar Savarkar në vitin 1922. Përdoret nga Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), Vishva Hindu Parishad (VHP), Partia Bharatiya Janata (BJP) dhe organizata të tjera, të quajtura së bashku Sangh Parivar .

Savarkar

Për Savarkarin në Hindutva: Kush është një hindu?,Hindutva është një term gjithëpërfshirës i çdo gjëje indike. Tre gjërat thelbësore të Hindutvës në përkufizimin e Savarkarit ishin kombi i përbashkët ( rashtra ), raca e përbashkët ( jati / xhati) dhe kultura ose qytetërimi i përbashkët ( sanskriti ). Savarkari përdori fjalët "Hindu" dhe "Sindhu" në mënyrë të ndërsjellë. Këto terma ishin në themel të Hindutvës së tij, si koncepte gjeografike, kulturore dhe etnike, dhe "feja nuk figuronte në ansamblin e tij", thotë Sharma. Shtjellimi i tij i Hindutvës përfshinte të gjitha fetë indike, p.sh. hinduizmin, budizmin, xhainizmin dhe sikizmin. Savarkar e kufizoi "kombësinë hindu" në "fetë indiane" në sensin që ata ndanin një kulturë dhe dashuri të përbashkët për tokën e origjinës së tyre. Savarkari kishte bërë dallimin e qartë midis hinduizmit dhe hindutvës, se ato nuk janë të njëjtat gjëra pasi Hindutva nuk ka të bëjë me fenë apo ritualet, por me bazën e karakterit kombëtar të Indisë.

Sipas Christophe Jaffrelot, një shkencëtar politik i specializuar në Azinë Jugore, Savarkari - duke e deklaruar veten si ateist - "minimizon rëndësinë e fesë në përkufizimin e tij për hindu" dhe në vend të kësaj thekson një grup etnik me një kulturë të përbashkët dhe gjeografi të përzemërt. Për Savarkarin, thotë Jaffrelot, një hindu është "para së gjithash dikush që jeton në zonën përtej lumit Ind, midis Himalajeve dhe Oqeanit Indian". Savarkari e kompozoi ideologjinë e tij në reagim ndaj "mobilizimit pan-islamik të lëvizjes së Kalifatit ", ku muslimanët indianë po i premtonin mbështetje Kalifit të Perandorisë Osmane me bazë në Stamboll dhe simboleve islamike, mendimet e tij kryesisht pasqyrojnë armiqësi të thellë ndaj Islamit dhe ndjekësve të tij. Për Savarkarin, thotë Jaffrelot, "myslimanët ishin armiqtë e vërtetë, jo britanikët", sepse ideologjia e tyre islame përbënte "një kërcënim për kombin e vërtetë, përkatësisht Rashtrën hindu" në vizionin e tij. Të gjithë ata që e refuzojnë këtë "kulturë të përbashkët" historike u përjashtuan nga Savarkari. Ai përfshinte ata që ishin konvertuar në krishterim ose islam, por pranuan dhe vlerësuan kulturën e përbashkët indike, duke i konsideruar ata si njerëz që mund të riintegrohen.

Sipas Chetan Bhatt-it, një sociolog i specializuar në të drejtat e njeriut dhe nacionalizmin indian, Savarkar "distancon idenë e hinduizmit dhe të hindutvës nga hinduizmi ". Ai e përshkruan Hindutvën, thotë Bhatt-i, si "një nga konceptet sintetike më gjithëpërfshirëse dhe më hutuese të njohura në gjuhën njerëzore" dhe "Hindutva nuk është një fjalë, por një histori; jo vetëm historia shpirtërore ose fetare e botës sonë. njerëz si herë pas here gabon duke u ngatërruar me termin tjetër të afërm hinduizëm, por një histori e plotë".

Gjykata e Lartë e Indisë

Përkufizimi dhe përdorimi i termit Hindutva dhe marrëdhënia e tij me hinduizmin ka qënë pjesë e disa çështjeve gjyqësore në Indi. Në 1966, Kryegjykatësi Gajendragadkar wrote for the Supreme Court of India in Yagnapurushdasji (AIR 1966 SC 1127), that "Hinduism is impossible to define". The court adopted Radhakrishnan's submission that Hinduism is complex and "the theist and atheist, the sceptic and agnostic, may all be Hindus if they accept the Hindu system of culture and life". The Court judged that Hinduism historically has had an "inclusive nature" and it may "broadly be described as a way of life and nothing more".

Ideologjia

Fjala Hindutva ishte tashmë në përdorim nga fundi i viteve 1890 nga Chandranath Basu, Përdorimi i fjalës nga Basu ishte thjesht të portretizonte një pikëpamje kulturore tradicionale hindu në kundërshtim me formimin e ideologjisë politike. nga Vinayak Damodar Savarkar . Savarkar, një nacionalist i krahut të djathtë dhe aktivist indian i lirisë, shkroi një libër të titulluar Hindutva: Kush është një hindu? " në 1922, në të cilën ai përvijoi ideologjinë e tij dhe "idenë e një identiteti universal dhe thelbësor hindu". Termi "identitet hindu" interpretohet gjerësisht dhe dallohet nga "mënyrat e jetës dhe vlerat e të tjerëve" Kuptimi dhe përdorimi bashkëkohor i Hindutva rrjedh kryesisht nga idetë e Savarkar-it, ashtu si nacionalizmi i pas viteve 1980 dhe aktiviteti masiv politik në Indi. në ndërtimin e identitetit përmes "stigmatizimit dhe imitimit të kërcënimit të të tjerëve". Në veçanti, ishte pan-islamizmi dhe "pan-izma" të ngjashëm që ai supozoi se i bënë hindutë të pambrojtur, siç shkroi ai:

Sipas Arvind Sharmës, një studiues i hinduizmit, Hindutva nuk ka qenë një "koncept statik dhe monolit", përkundrazi kuptimi i tij dhe "konteksti, teksti dhe nënteksti ka ndryshuar me kalimin e kohës". Përpjekjet e epokës koloniale dhe formulimi i neo-Hinduizmit në fillim të shekullit të 20-të shtuan një ndjenjë të "etnisë" në kuptimin origjinal "Hindusia" të Hindutva. Formulimi i saj i hershëm përfshinte konceptin e nacionalizmit të përhapur në Evropë gjatë gjysmës së parë të shekullit të 20-të, dhe kultura pjesërisht u arsyetua si rezultat i "gjakut dhe racës së përbashkët". Savarkar dhe kolegët e tij Hindutva adoptuan teoritë e Darvinizmit social të përhapura deri në vitet 1930. Në periudhën e pas-pavarësisë, thekson Sharma, koncepti ka vuajtur nga paqartësia dhe kuptimi i tij është rreshtuar në "dy boshte të ndryshme" - një i fesë kundër kulturës, tjetri i kombit kundër shtetit. Në përgjithësi, mendimi Hindutva në mesin e shumë indianëve është "përpjekur të përafrohet me boshtet e kulturës dhe kombit".

Sipas Prabhu Baput, një historian dhe studiues i Studimeve Orientale, termi dhe kuptimi kontekstual i Hindutvës dolën nga përvoja indiane në epokën koloniale, kujtimet e luftërave të saj fetare ndërsa Perandoria Mughale u shëmb, një epokë e konvertimit në myslimanë dhe të krishterë, një ndjenjë se traditat dhe kulturat e tyre po fyheshin, me ç'rast intelektualët hindu e formuluan Hindutvën si një "identitet hindu" si një prelud për një ringjallje kombëtare dhe një komb të bashkuar indian kundër "pushtuesve të huaj". Zhvillimi i "nacionalizmit fetar" dhe kërkesa nga udhëheqësit myslimanë në nënkontinentin Indian për ndarjen e Indisë Britanike në kombin mysliman dhe atë jomusliman (Pakistani dhe Bangladeshi janë me shumicë myslimane dhe India me shumicë hindu) gjatë mesit të shekullit të 20-të, konfirmoi narrativën e saj të nacionalizmit gjeografik dhe kulturor të bazuar në kulturën dhe fetë indiane.

Përqafimi

Ideologjia Hindutva e Savarkarit arriti Keshav Baliram Hedgewarin në Nagpur (Maharashtra) në vitin 1925 dhe atij iu duk Hindutvan e Savarkarit frymëzuese. Ai vizitoi Savarkarin në Ratnagiri pak më vonë dhe diskutoi me të metodat për organizimin e 'kombit hindu'. Diskutimet mes tyre çuan në shtator të atij viti që Hedgewari të themelonte Rashtriya Swayamsevak Sanghun (RSS, lit. "Shoqëria Kombëtare e Vullnetarëve") me këtë mision. Kjo organizatë u rrit me shpejtësi për t'u bërë lëvizja më e madhe nacionaliste hindu. Megjithatë, termi Hindutva nuk u përdor për të përshkruar ideologjinë e organizatës së re; ishte Hindu Rashtra (kombi hindu), me një publikim të RSS që shapllte, "u bë e qartë se hindutë ishin kombi në Bharat dhe se Hindutva ishte Rashtriyatva [nacionalizmi]".

RSS e Hedgewar-it jo vetëm që propagandoi ideologjinë hindutva, por zhvilloi një strukturë organizative bazë ( shakhat ) për të reformuar shoqërinë hindu. Grupet e nivelit të fshatit takoheshin për seancat e stërvitjes fizike në mëngjes dhe në mbrëmje, stërvitjet luftarake dhe mësimet e ideologjisë Hindutva. Hedgewari e mbajti RSS një organizatë ideologjikisht aktive, por një organizatë "jopolitike". Kjo praktikë e mbajtjes jashtë politikës kombëtare dhe ndërkombëtare u mbajt nga pasardhësi i tij M.S. Golwalkar gjatë viteve 1940. Filozofi Jason Stanley thotë se "RSS u ndikua në mënyrë eksplicite nga lëvizjet fashiste evropiane, politikanët kryesorë të saj lavdëronin rregullisht Hitlerin dhe Musolinin në fund të viteve 1930 dhe 1940". Në vitin 1931, B.S. Moonje u takua me Musolinin dhe shprehu dëshirën për të përsëritur lëvizjen rinore fashiste në Indi. Sipas Sali Augustine-it, institucioni kryesor i Hindutvës ka qenë RSS. Ndërsa RSS thotë se Hindutva është e ndryshme nga hinduizmi, ajo është lidhur me fenë. Prandaj, "nacionalizmi kulturor" është një eufemizëm, thotë Agustine, dhe ka për qëllim të maskojë krijimin e një shteti me "identitet fetar hindu". Sipas Jaffrelot-it, krerët rajonalë të RSS kanë përfshirë indianët që janë hindu, si dhe ata që u përkasin feve të tjera indiane si xhainizmi .

Rritje

Kabineti i kryeministrit të parë të Indisë Xhavaharlal Nehru ndaloi RSS-në dhe arrestoi më shumë se 200,000 vullnetarë të RSS-së, pasi Nathuram Godse, një ish-vullnetar i RSS, vrau Mahatma Gandhin . Nehru caktoi gjithashtu komisione qeveritare për të hetuar atentatin dhe rrethanat e lidhura me të. Seria e hetimeve nga këto komisione, thotë studiuesi i shkencave politike Nandini Deo, më vonë e shpalli udhëheqjen e RSS dhe "RSS të pafajshëm për një rol në atentat". Vullnetarët e arrestuar në masë të RSS u liruan nga gjykatat indiane dhe që atëherë RSS e ka përdorur këtë si provë e të qënurit "të akuzuar dhe të dënuar në mënyrë të rreme".

Sipas historianit Robert Frykenberg, i specializuar në Studimet e Azisë Jugore, anëtarësia e RSS u zgjerua jashtëzakonisht shumë në Indinë e pavarur . Në këtë periudhë, ndërsa RSS mbeti "diskretisht jashtë politikës", Jan Sangh, një tjetër organizatë e bazuar në ideologjinë hindutva, hyri në arenën politike. Jan Sang pati sukses të kufizuar në zgjedhjet e përgjithshme indiane midis 1952 dhe 1971. Kjo erdhi pjesërisht për shkak të organizimit dhe udhëheqjes së dobët; fokusi i saj në ndjenjën hindutva nuk kishte apel ndaj votuesve dhe fushatës së saj i mungonin temat e përshtatshme sociale dhe ekonomike. Kjo vinte gjithashtu, pjesërisht, sepse liderët e partisë së Kongresit, si Indira Gandhi, kishin zgjedhur disa nga temat kryesore të ideologjisë hindutva dhe i kishin shkrirë ato me politikat socialiste dhe modelin ekonomik të kontrolluar nga qendra të stilit sovjetik të babait të saj, Xhavaharlal Nehru. RSS vazhdoi veprimet e saj bazë midis viteve 1947 dhe fillimit të viteve 1970, dhe vullnetarët e saj ofruan ndihmë humanitare për refugjatët hindu dhe sikhë nga ndarja e Indisë Britanike, viktima të luftës dhe dhunës dhe ndihmuan viktimat e fatkeqësive të rivendoseshin ekonomikisht.

Midis 1975 dhe 1977, Indira Gandhi shpalli dhe zbatoi Emergjencën me censurën e shtypit, arrestimet e liderëve të opozitës dhe pezullimin e shumë të drejtave themelore të njeriut të qytetarëve indianë. Abuzimet gjatë Emergjencës shkaktuan një qëndresë masive dhe rritje të shpejtë të vullnetarëve dhe mbështetje politike për ideologjinë hindutva. Indira Gandhi dhe partia e saj u votuan prapë në pushtet në 1977. Anëtarët e Jan Sangh me bazë në ideologjinë Hindutva si Atal Bihari Vajpayee, Brij Lal Varma dhe Lal Krishna Advani fituan rëndësi kombëtare dhe simpatizuesi i ideologjisë Hindutva Morarji Desai u bë kryeministër i një koalicioni qeveritar jo-Kongresi. Ky koalicion nuk zgjati pas vitit 1980, dhe nga shpërbërja e partive të koalicionit ishte themelimi i Partisë Bharatiya Janata në prill 1980. Kjo parti e re politike kombëtare u mbështet në organizatat bazë rurale dhe urbane të bazuara në ideologjinë hindutva, të cilat ishin rritur me shpejtësi në të gjithë Indinë nga mesi i viteve 1970.

Hindutva nën Modin (2014–tani)

Që nga zgjedhjet e përgjithshme indiane të vitit 2014 me fitoren e BJP-së, kryeministria e Narendra Modi dhe qeveritë e BJP nëpër shtete kanë shtyrë pjesë të agjendës Hindutva.

Shfuqizimi i statusit special të Xhamusë dhe Kashmirit

Më 5 gusht 2019, administrata Modi hoqi statusin special, ose autonominë e kufizuar, të dhënë sipas nenit 370 të Kushtetutës Indiane për Jammu dhe Kashmir .

Mosmarrëveshja për Ajodhjën

Më 9 nëntor 2019, Gjykata e Lartë e Indisë miratoi rezolutën për krijimin e Mandirit të Ramës në tokën e diskutueshme të Ajodhjës . Aktgjykimi gjithashtu parashikonte 20,000 m² për ndërtimin e një xhamie në një pjesë tjetër të tokës. Toka iu dha Bordit të Vakëfeve Suni . Më 5 gusht 2019, Narendra Modi mbajti Bhoomipujan-in në Ayodhya . Ai u bë kryeministri i parë që vizitoi Ram Janmabhoomin dhe Hanuman Garhin .

Ndalimet e konvertimit të detyruar

 

Shumë shtete të sunduara nga BJP, si Uttar Pradesh, Madhya Pradesh, Haryana dhe Karnataka, kanë konsideruar ligje të krijuara për të parandaluar konvertimet e detyruara nga hinduizmi në islam përmes martesës. Mbrojtësit e Hindutvës e quajnë këtë " xhihad dashurie ", dhe konsiderohet gjerësisht si një teori konspirative islamofobe. Në shtator 2020, kryeministri i Uttar Pradeshit Yogi Adityanath i kërkoi qeverisë së tij të hartonte një strategji për të parandaluar "konvertimet fetare në emër të dashurisë". Më 31 tetor, ai njoftoi se një ligj për të frenuar "xhihadin e dashurisë" do të miratohej nga qeveria e tij. Ligji, i cili përfshin gjithashtu dispozita kundër "konvertimit të paligjshëm fetar", shpall të pavlefshme një martesë nëse qëllimi i vetëm ishte "të ndryshonte fenë e një vajze" dhe si ai ashtu edhe ligji në Madhya Pradesh vendosën dënime deri në 10 vjet burg. për ata që shkelin ligjin. Urdhëresa hyri në fuqi më 28 nëntor 2020 si Urdhëresa e Ndalimit të Konvertimit të Paligjshëm Fetar . Në dhjetor 2020, shteti Madhya Pradesh miratoi një ligj kundër konvertimit të ngjashëm me atë të Uttar Pradeshit. As of 25 Nëntor 2020, Haryana dhe Karnataka ishin ende duke diskutuar mbi ordinanca të ngjashme. Në prill 2021, Asambleja e Guxharatit ndryshoi Aktin e Lirisë së Fesë, 2003, duke sjellë dispozita të rrepta kundër konvertimit të dhunshëm përmes martesës ose joshjes, me synimin për të shënjestruar "xhihadin e dashurisë". Kabineti shtetëror i Karnatakës miratoi gjithashtu një projekt-ligj kundër konvertimit, duke e bërë atë ligj në dhjetor 2021.

RSS krijoi një numër organizatash bashkëpunëtore pas Pavarësisë Indiane për të çuar përpara ideologjinë e saj në pjesë të ndryshme të shoqërisë. E shquar ndër to është Vishva Hindu Parishad, e cila u krijua në 1964 me objektivin e mbrojtjes dhe promovimit të fesë hindu. Ajo u pajtua me ideologjinë hindutva, e cila në duart e saj do të nënkuptonte hinduizmin politik dhe militantizmin hindu.

Një numër zhvillimesh politike në vitet 1980 shkaktuan një ndjenjë cenueshmërie midis hinduve në Indi. Kjo u diskutua dhe u përdor shumë nga organizatat e ideologjisë Hindutva. Këto zhvillime përfshijnë vrasjen masive të hinduve nga lëvizja militante e Khalistanit, fluksin e imigrantëve bangladesharë pa dokumenta në Assam së bashku me dëbimin e hinduve nga Bangladeshi, njëanshmërinë pro-muslimane të qeverisë së udhëhequr nga Kongresi në rastin Shah Bano si dhe Çështja Rushdie. VHP dhe BJP i përdorën këto zhvillime për të shtyrë përpara një axhendë militante nacionaliste hindutva që çon në lëvizjen Ram Janmabhoomi . BJP miratoi zyrtarisht Hindutva si ideologjinë e saj në rezolutën e saj të 1989 Palampur.

BJP pretendon se Hindutva përfaqëson "nacionalizmin kulturor" dhe konceptin e sah të "kombësisë indiane", por jo një koncept fetar apo teokratik. Është "identiteti i Indisë", sipas shefit të RSS Mohan Bhagwat .

Ideologjia Hindutva është fokusuar në çështjet e mëposhtme:

Kodi Civil Uniform

Udhëheqësit Hindutva kanë kërkuar një Kod Qytetar të Njëtrajtshëm për të gjithë qytetarët e Indisë, ku i njëjti ligj zbatohet për të gjithë qytetarët e saj, pavarësisht nga feja e individit. Ata deklarojnë se ligjet diferenciale të bazuara në fe shkelin Kushtetutën indiane dhe kanë mbjellë farat e përçarjes midis komuniteteve të ndryshme fetare. Sipas ligjeve aktuale që u miratuan në vitet 1955–56, thonë John Hutchinson dhe Anthony D. Smith, parimi udhëzues kushtetues i një Kodi Qytetar të Njëtrajtshëm mbulon vetëm jomuslimanët. Kodi Qytetat i Njëtrajtshëm kundërshtohet nga udhëheqësit myslimanë. Një Kod Civil Uniform që zbatohet në mënyrë të barabartë për muslimanët në Indi kundërshtohet gjithashtu nga partitë politike si Kongresi Kombëtar Indian dhe Partia Komuniste .

Mbrojtja e interesave hindu

Ndjekësit e Hindutvës njihen për kritikën e tyre ndaj qeverisë indiane si shumë pasive për çështjet e eksodit të hinduve të Kashmirit nga muslimanet separatistë të Kashmirit dhe Masakrën e Vandhamës në vitin 1998. Gjithashtu mbështetësit e Hindutvës dëshirojnë një strategji më të vendosur për çështjen e Xhamus dhe Kashmirit. Mbështetësit e Hindutvës kërkuan mbrojtje për kulturën vëndase hindu dhe traditat veçanërisht ato që simbolizonin kulturën hindu.

Ata kundërshtuan vazhdimin e përdorimit të urdusë si gjuhë popullore pasi e lidhnin atë me myslimanët. Ata mendonin se urduja simbolizonte një kulturë të huaj. Për ta, vetëm hindi ishte faktori unifikues për të gjitha forcat e ndryshme në vend. Madje ata donin ta bënin gjuhën hindi si gjuhë zyrtare të Indisë dhe mendonin se ajo duhej të promovohej në kurriz të anglishtes dhe gjuhëve të tjera rajonale. Megjithatë, kjo shkaktoi një gjendje tensioni dhe alarmi në rajonet jo-hindi. Rajonet jo-hindi e panë atë si një përpjekje nga veriu për të dominuar pjesën tjetër të vendit. Përfundimisht, kjo kërkesë u hodh për të mbrojtur diversitetin kulturor të vendit.

Vitet e fundit, ka pasur një rritje të dukshme të dhunës të motivuar nga ideologjia hindutva, veçanërisht ndaj muslimanëve, dhe përfshin akte të dhunës ekstremiste . Kjo është kryer kryesisht nga ose ka implikuar anëtarë, ose anëtarë të supozuar, të organizatave nacionaliste hindu si RSS ose Abhinav Bharat . Dhuna është miratuar heshturazi nga politikanët e BJP dhe është përdorur si një strategji zgjedhore për të mbledhur mbështetje nga popullata hindu e ekstremit të djathtë. Nderimi i lopëve si hyjni dhe kufizimet në konsumin e mishit janë përdorur gjithashtu për të justifikuar dhunën kundër muslimanëve dhe të krishterëve.

Vigjilenca e lopës