Tykocin

Tykocin leži u dolini rijeke Narew, udaljen tridesetak km sjeverozapadno od Białystoka.

 

Počeci Tykocina vjerojatno su povezani sa gradinom iz 11. - 14. vijeka, koja se danas nalazi 3 km zapadno od grada. Današnji grad osnovan je tokom 14. - 15. vijeka na gazu preko rijeke Narew, a status grada dobio je 1425.

Anektiran je u prvoj polovici 15. vijeka u Veliku Kneževinu Litvaniju. Od 1542. je domena kralja Poljsko-Litvanske Unije Sigismunda II Augusta. Nakon tog je 1569, zajedno sa ostalom Podlasijom, inkorporiran u Kraljevinu Poljsku, koja je u drugoj polovici 16. vijeka podigla ogroman zamak, koji je služio kao arsenal (Šveđani su ga djelomično razorili 1655.)

Tykocin je prosperirao tokom 16. i 17. vijeka, kao važna riječna luka, trgovište žitom i mjesto brojnih destilerija, pivovara i mlinova. Tokom 17. i 18. vijeka bio je jedan od glavnih Židovskih urbanih centara (drugi nakon krakovskog Kazimierza).

Sejm je 1661. dodjelio Tykocin hetmanu Stefanu Čarneckom, koji je dotad bio feud magnatske porodice Branicki.

Nakon Treća Podjele Poljske od 1795. je dio Kraljevine Pruske, od 1807. Varšavskog vojvodstva, a od 1815. je dio proruske Kongresne Poljske. Upravo je za te vladavine počeo stagnirati zbog konkurencije iz Białystoka.

Od septembra 1939. do 1941. bio je pod sovjetskom okupacijom, a od 1941. do 44. pod njemačkom. Nacisti su već u augustu 1941. strijeljali nekoliko stotina Židova (1939. u Tykocinu je živjelo oko 2000 Židova / 50% stanovništva), ostali su deportirani u Logor Treblinka.

U završnim borbama Drugog svjetskog rata oko 60% zgrada je uništeno.

Tykocin je toliko propao da mu je 1950. oduzet status grada, ponovno mu je vraćen 1993.