Domena

Domena domaine
Karta nizozemskih domena početkom 17. vijeka

Danas se pod tim terminom podrazumjeva državno, monarhovo ili krunsko Imanje.

Od prihoda domenâ podmirivali su se troškovi dvora, kraljevske porodice i administracije. Direktnu upravu nad domenama uveo je Karlo Veliki u svom zakoniku Capitulare de villis iz 812. U to vrijeme nije bilo razlike između državne i kraljeve privatne imovine.

Vremenom kako su rasli državni troškovi, a zemlja donirana kao feud plemstvu i crkvi te uvođenjem poreza slabjela je uloga domena. Po hrvatsko-ugarskom pravu - dominium je bio plemićki feud sa urbarom i kmetovima, nad kojima je njihov feudalac imao i sudsku vlast.

Od 16. vijeka u Francuskoj a od 17. vijeka po njemačkim zemljama, uvođenjem prava zemaljskih staleža na odobravanje poreza, počinje se razlikovati u financijskoj upravi zemlje kraljeva riznica od državne riznice, a od 19. vijeka zakonom je utvrđeno državno vlasništvo domena, za razliku od krunskih dobara kao privatnog monarhovog vlasništva. Nakon provođenja agrarnih reformi, domene su razdijeljene i danas postoje samo kao eksperimentalne i nešto rjeđe, kao ogledna državna dobra.

Engleske domene

Ranosrednjovjekovne engleske iz 1066. zvane su domesne, one su bile monarhovo vlasništvo a kmetovi na tom teritoriju imali su niz privilegija. Demesne su prema engleskom feudalnom zakonu, bile dio feuda koji je vlastelin zadržao za vlastito korištenje ili ga dao u zakup. Vremenom kako se zakonima ograničavala vlastelinska samovolja nad zakupcima - Vlastelinska demesna je označavala vlastelinovu kući sa okolnim parkom i zemlju.

Krunske (ili kraljevske) demesne su bile onaj dio krunskih imanja koji nije dodijeljen feudalacima, već su njime upravljali kraljevi upravitelji. Kasnije su predane Parlamentu u zamjenu za godišnji najam.