Leo Mates

Rođen je 24. decembra 1911. godine u Osijeku u jevrejskoj porodici. U Zagrebu je završio gimnaziju i studirao tehniku. Još kao đak viših razreda gimnazije učestvovao je u revolucionarnom omladinskom pokretu, a za vreme studija bio je jedan od rukovodilaca studentskog pokreta na zagrebačkom Univerzitetu.

Od 1937. godine bio je član Centralnog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije i sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku. Zbog revolucionarne aktivnosti u razdoblju od 1933. do 1941. godine, bio je sedam puta hapšen, izveden pred Sud za zaštitu države i 26. decembra 1939. godine konfinovan u zatvor u Lepoglavi.

Nakon okupacije zemlje aprila 1941. godine, kao član Mesnog komiteta KPJ za Zagreb, radio je na organizaciji ilegalne štampe do početka 1942, kada se pridružio Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije, gde je bio na raznim vojnim i političkim dužnostima.

Od 1945. godine bio je glavni urednik Tanjuga, nakon čega je radio u diplomatiji. Među ostalim, bio je savetnik ambasade FNR Jugoslavije u Londonu, stalni predstavnik Jugoslavije u Organizaciji ujedinjenih nacija (od januara 1953) ambasador u SAD-u (od marta 1954.). Od septembra 1958. do 1961. godine bio je generalni sekretar predsednika Jugoslavije, a nakon toga pomoćnik sekretara spoljnih poslova.

Bio je i direktor Instituta za međunarodnu politiku i privredu u Beogradu, poznati stručnjak za međunarodne odnose i autor više knjiga, od kojih su najznačajnije „Nesvrstanost“ (1970) i „Politika supersila i oružje“ (1988). Bio je odlikovan visokim jugoslovenskim i stranim odlikovanjima.

Umro je 9. septembra 1991. godine u Beogradu.