Kourou

Kourou se prostire duž lijeve (zapadne) obale Istoimene rijeke, pored njena ušća u Atlanski ocean, udaljen 60 km sjeverozapadno od Cayenna sa kojim je povezan autoputom N° 1.

Danas je poznat kao kozmodrom Gvajanskog svemirskog centra (francuski: Centre Spatial Guyanais-akronim CSG) i Evropske svemirske agencije.

 

Kourou je u 17. vijeku bio selo domorodačkih Kariba. Oko 15,000 kolonista iz Francuske i Njemačke se 1660-ih naselilo se u tom selu, nadajući se da je El Dorado. Nakon dvije godine kolonija se raspala, jer su mnogi pomrli od boleština i gladi u tom močvarnom kraju, a preživjeli se vratili u Evropu

Jezuiti su 1714. osnovali misiju da evangeliziraju Indijance, ona je djelovala do 1762. kad je Louis XV raspustio Jezuite, tad su Indijanci otišli u Surinam.

Kourou je od 1854. bio kažnjenička kolonija u njoj je na Đavoljem otok kaznu služio Alfred Dreyfus. Kolonija je 1947. zatvorena, zatvorske zgrade su srušene, jedini podsjetnik na taj period je Dreyfusov spomenik.

Francuska vlada je 1964. donijela odluku da u Kourou izgradi Svemirski centar koji je postao operativan 1968. Kourou je izabran u konkurenciji 14 lokaliteta diljem svijeta, jer je pored ekvatora i nema ciklona i potresa.

U vrijeme kad je izabran bio je selo sa dvije ulice, okruženo močvarama. Izgradnja centra i priliv novca iz metropole pretvorili su ga u jedan od najuzornijih gradova u Francuskoj Gvajani. Močvare su isušene i zatrpane,- 1968. podignuta je bolnica, 1989. bazen i stadion, brojne škole, vrtići i aerodrom (ICAO: SOOK) .

Izgradnja centra privukla je brojne radnike iz Surinama, Brazila, Haitia, Perua, Kolumbije, Francuske i italije, pa je samo 18% stanovnika (1999) bilo iz Francuske Gvajane.

Iz lansirnih rampi Svemirskog centra ne lansiraju se samo rakete Ariene, već i ruske Sojuz.