मलयाळलिपिः

वर्णाः

मलयाळलिपेः वर्णमाला मुख्यतया अधस्तनप्रकारेण विभज्यते :

• स्वरवर्णाः (സ്വരം, स्वरम्)
  1. स्वातन्त्र्यस्वराः
  2. परतन्त्र्य स्वरचिह्नानि
• व्यञ्जनवर्णाः(വ്യഞ്ജനം, व्यञ्जनम्)

स्वातन्त्र्यस्ववर्णः सर्वदा वाक्यस्य पदस्य प्रारम्भे भवति । व्यञ्जनवर्णः स्वनामं व्यतिरिच्य शुद्धव्यञ्जनं न द्योतयति । वस्तुतः व्यञ्जनेन सह सर्वदा ह्रस्वः 'अ'कारः योजितः भवति । उदाहरणार्थं, ക ('क') मलयाळवर्णमालायां प्रथमवर्णः, यः 'क' (/ka/) कारं द्योतयति न तु 'क्'(/k/) इति शुद्धव्यञ्जनम् । स्वरमात्राः व्यञ्जनवर्णैः सह योजिताः भवन्ति । 'अ' कारं व्यतिरिच्य स्वरमात्राणां विशेषचिह्नानि सन्ति । यथा-

• കി (कि) = ക(क) + ി इ स्वरचिह्नम्
• കു (कु) = ക (क) + ുउ स्वरचिह्नम्
• കൈ (कै) = ക (क) + ൈ ऐ स्वरचिह्नम्
• ക് (क्) = ക (क) + ് हलन्त्यम्
• ക (क) = व्यञ्जनवर्णः ക (क) स्वरचिह्नं नास्ति

मलयाळलिप्यां पृष्ठमात्राः अपि दृश्यन्ते यथा- കേരളം (केरळम्, Kēraḷam), स्वरचिह्नं േ (ए,ē) अत्र वामपार्श्वे दृश्यते । वस्तुतः उच्चारणुगुणं ए(ē) कारस्य स्थानं व्यञ्जनवर्णः क्(k) कारानन्तरं भवेत् । एतदर्थं पृष्ठमात्रायाः उपस्थितिः मलयाळलिपेः विशेषवैशिष्ट्यम् ।

इतिहासः