Tu-104 (ros.) Ту-104 – pierwszy samolot pasażerski z napędem turboodrzutowym produkowany w ZSRR.
Zaprojektowany został przez biuro konstrukcyjne Tupolewa, a wytwarzany był w latach 1956-1961.
Tu-104B linii Aerofłot | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 8 |
Historia | |
Data oblotu | |
Liczba egz. | 201 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 x silniki turboodrzutowe RD-3M-500 |
Ciąg | 2 x 95,1 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość | 34,54 m |
Długość | 38,85 m |
Wysokość | 11,9 m |
Powierzchnia nośna | 184 m² |
Masa | |
Własna | 42 080 kg Tu-104 |
Startowa | 74 500 kg Tu-104 |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 950 km/h |
Prędkość przelotowa | 750 - 800 km/h |
Prędkość wznoszenia | 10 m/s |
Pułap | 11 500 m |
Zasięg | 2 650 km |
Rozbieg | 1 970 m Tu-104 |
Dobieg | 1 600 m Tu-104 |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
50 Tu-104 70 Tu-104A 100 Tu-104B/W/D | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Czechosłowacja | |
Rzuty | |
Wykorzystywany w barwach Aerofłotu i czechosłowackich ČSA. Zbudowano około dwustu samolotów tego typu.
Czwarty turboodrzutowy samolot pasażerski na świecie, po De Havilland Comet, Avro Canada C-102 Jetliner i Sud Aviation Caravelle.
Konstrukcja samolotu została oparta o rozwiązania wykorzystywane w wojskowym samolocie Tu-16, który charakteryzował się bardzo dobrymi właściwościami, niezawodną konstrukcją i jest wykorzystywany do dzisiaj. Doświadczenia zdobyte przy budowie i użytkowaniu bombowca pozwoliły w 1954 roku przystąpić do projektowania samolotu pasażerskiego, pierwotnie przeznaczonego do przewozu 50 pasażerów. 17 czerwca 1955 roku nowa maszyna wzbiła się po raz pierwszy w powietrze, a w połowie maja następnego roku, weszła na wyposażenie Aerofłotu. 15 września 1956 roku samolot odbył pierwszy rejsowy lot z Moskwy do Irkucka, a 12 października samolot odbył pierwszy międzynarodowy lot z Moskwy do Pragi i był to pierwszy lot samolotu pasażerskiego z napędem turboodrzutowym na linii międzynarodowej. Na Tu-104 ustanowiono 26 rekordów świata samolotów pasażerskich w prędkości i udźwigu. Maszyna była wykorzystywana w przewozach pasażerskich do końca lat 70. ubiegłego wieku.
Tu-104 jest dwusilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji. Pół-skorupowy kadłub o kołowym przekroju mieścił hermetyzowaną kabinę składającą się z części pasażerskiej i załogowej. Załoga składała się z dwóch pilotów, nawigatora, mechanika pokładowego, radiotelegrafisty i trzech stewardes do obsługi pasażerów. Skrzydło skośne (35° na krawędzi natarcia) wyposażone w lotki i klapy szczelinowe. Na górnej powierzchni płatów zamontowano grzebienie aerodynamiczne zapobiegające odginaniu się strug przepływającego powietrza w kierunku końcówek skrzydeł i wymuszające równoległy opływ na całej powierzchni płata. Usterzenie klasyczne, wolnonośne ze statecznikami o konstrukcji dźwigarowej. Krawędzie natarcia skrzydeł i stateczników zaopatrzone w instalację przeciwoblodzeniową, stateczniki w instalację elektryczną, a skrzydła są owiewane gorącym powietrzem doprowadzanym ze sprężarki silników. Chowane podwozie, przednie dwukołowe do wnęki w kadłubie, dwa główne zespoły po cztery koła do gondoli w skrzydłach. Napęd samolotu stanowiły dwa silniki turboodrzutowe RD-3M-500, będące cywilną wersją wojskowych AM-3. Zbiorniki paliwa rozmieszczone są w skrzydłach. Na bazie Tu-104 opracowano prototypy wojskowych samolotów: Tu-107 i czterosilnikowego Tu-110.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Tu-104, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.