Sieweczka Pustynna: Gatunek ptaka

W sezonie lęgowym zamieszkuje Azję, zimuje na wybrzeżach od Afryki przez południową Azję po Australazję. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sieweczka pustynna

Anarhynchus leschenaultii
(Lesson, 1826)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	siewkowce
Rodzina	sieweczkowate
Podrodzina	sieweczki
Rodzaj	Anarhynchus
Gatunek	sieweczka pustynna
Synonimy
Charadrius Leschenaultii Lesson, 1826 Eupoda leschenaultii (Lesson, 1826) Pagoa leschenaultii (Lesson, 1826) Eudromias crassirostris Severtsov, 1873 Pagoa zanda Mathews, 1916 Charadrius columbinusWagler, 1829
Podgatunki
A. l. columbina (Wagler, 1829) A. l. scythicus (Carlos, Roselaar & Voisin, 2012) A. l. leschenaultii (Lesson, 1826)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wiki Commons

Po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał René Lesson w 1826 roku. Autor nadał mu nazwę Charadrius Leschenaultii, a jako miejsce typowe wskazał Pondicherry w Indiach. Obecnie wielu autorów nadal umieszcza ten gatunek w rodzaju Charadrius, niektórzy zaliczają go do rodzaju Anarhynchus. Wyróżnia się trzy podgatunki.

Sieweczka pustynna zamieszkuje w zależności od podgatunku:

• Anarhynchus leschenaultii columbina – Azja Mniejsza, Lewant, Zakaukazie. Zimuje na wybrzeżach Morza Czerwonego, Zatoki Adeńskiej i południowo-wschodniej części Morza Śródziemnego.
• Anarhynchus leschenaultii scythicus – pas od wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego i prawdopodobnie północno-zachodniego Afganistanu po południowo-wschodni Kazachstan. Zimuje we wschodniej i południowo-wschodniej Afryce oraz dalej na wschód po zachodnie Indie.
• Anarhynchus leschenaultii leschenaultii – zachodnie Chiny, Mongolia i południowa Syberia oraz Ałtaj. Zimuje od Azji Południowej do Australazji.

Sporadycznie zalatuje do Polski (do 2016 roku stwierdzono ją 8 razy).

Wygląd
W szacie godowej samiec ma boki i przód głowy oraz gardło, brzuch i podogonie białe. Przód ciemienia i kantarek oraz pokrywy uszne czarne (na czole pozostaje jednak biała plama). Kark i wole rdzawe. Wierzch głowy, grzbiet i skrzydła szarobrązowe. Dziób czarny, nogi ciemne. Samiec w szacie spoczynkowej, samica i osobniki młodociane mają barwy bardziej stonowane, nie występuje również w ubarwieniu kolor rdzawy. Bardzo podobna sieweczka mongolska jest nieco mniejsza, bledsza, o bardziej stonowanym ubarwieniu i krótszym, cieńszym dziobie oraz ma krótsze nogi.
Wymiary średnie
długość ciała: ok. 22–25 cm
rozpiętość skrzydeł: 44–60 cm
masa ciała: ok. 75–100 g

Biotop
Pustynie i tereny pokryte roślinnością słonolubną. Często w dużej odległości od wody. W okresie pozalęgowym brzegi różnorodnych zbiorników wodnych.

 

Gniazdo
Na ziemi, w wydrapanym zagłębieniu. Wyściółkę stanowi materiał roślinny.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–maju 3 (czasem 2 lub 4) jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 24 dni przez obydwoje rodziców.
Pisklęta
Młode po około 30 dniach stają się samodzielne. Wcześniej zajmują się nimi i ojciec, i matka, którzy mogą podzielić się potomstwem.
Pożywienie
Głównie bezkręgowce (m.in. mięczaki, skorupiaki, owady), sporadycznie drobne kręgowce. Według niektórych doniesień jedzą też jaszczurki i materiał roślinny.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę pustynną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2016 roku, mieści się w przedziale 150–340 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

• ptaki Polski

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).