Radike Samo: Australijski rugbysta

9 lipca 1976 w Nadi na Fidżi) – australijski rugbysta fidżyjskiego pochodzenia grający w drugiej i trzeciej linii młyna, reprezentant Australii. Trzykrotny triumfator Super Rugby (dwa razy z Brumbies i raz z Queensland Reds), zwycięzca francuskiej Top 14 (ze Stade Français), zdobywca Pucharu Trzech Narodów w 2011 oraz brązowego medalu na Pucharze Świata w 2011.

Radike Samo

Pełne imię i nazwisko	Ulaiyasi Radike Samo
Pseudonim	DK
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1976 Nadi, Fidżi
Wzrost	197 cm
Masa ciała	119 kg
Rugby union
Pozycja	wspieracz, rwacz, wiązacz
Kariera juniorska
Lata Zespół Western Marine Drury Rugby Counties Manukau
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1998–2006 Tuggeranong Vikings, Canberra Vikings 2000–2006 Brumbies 35 (20) 2006–2007 Stade Français 22 (30) 2007–2010 Yokogawa Musashino Atlastars ? (?) 2010 Southern Districts Rugby Club 2010–2013 Reds 34 (25) 2011–2013 GPS Rugby 2013–2015 Kintetsu Liners 31 (45) 2015– Melbourne Rebels
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1994  Fidżi U-19 2004 Australia A 1 (5) 2004–2012  Australia 23 (10)
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Nowa Zelandia 2011
Multimedia w Wiki Commons

Fidżi, Nowa Zelandia i Australia (1998–2006)

Urodzony na Fidżi zawodnik karierę rozpoczął w klubach w swoim rodzinnym mieście, występował w narodowej reprezentacji U-19, jednak nie został powołany do kadry U-21. Otrzymał zaproszenie do występów w drużynie U-21 nowozelandzkiego Counties Manukau, a w 1998 roku przeniósł się do Australii, gdzie grał w lokalnym klubie Tuggeranong Vikings i powiązanym z nim Canberra Vikings będących filiami grającej w Super Rugby drużyny Brumbies reprezentującej Australijskie Terytorium Stołeczne. Z Canberra Vikings w latach 2001–2003 zwyciężał w Queensland Premier Rugby.

W roku 2000 dostał się również do głównego składu Brumbies, których barw bronił do 2006 roku, zdobywając w tym czasie dwukrotnie mistrzostwo Super 12 w latach 2001 i 2004. Dzięki swojej wszechstronności swój debiut w rozgrywkach przeciw Reds rozpoczęty w formacji młyna zakończył w roli skrzydłowego. Ciągłe kontuzje spowodowały, że zaliczył tylko cztery występy w pierwszych czterech sezonach, lecz od 2004 roku został graczem wyjściowej piętnastki, gdy zaś nie mieścił się w pierwszym składzie, występował w zespole rezerw Brumbie Runners. W 2001 roku zagrał przeciw British and Irish Lions. W 2004 roku podpisał dwuletni kontrakt z Newcastle Falcons, który zerwał miesiąc później po otrzymaniu powołania do australijskiej kadry.

Reprezentacja (2004)

W 2003 roku nie zyskał uznania u ówczesnego trenera kadry Fidżi, Maca McCalliona, i nie został powołany do drużyny udającej się na Puchar Świata w Rugby 2003. Jednak po mistrzowskim sezonie Super Rugby 2004, w którym wystąpił we wszystkich meczach swojej drużyny, zarówno nowy trener reprezentacji Fidżi, Wayne Pivac, jak i selekcjoner Wallabies powołali go do swoich reprezentacji. Wybranie przez Samo australijskich barw wzbudziło sprzeciw Fidżyjczyków, którzy wystosowali nawet oficjalny protest do IRB, która orzekła, że wybór reprezentacji jest w gestii zawodnika, bowiem zgodnie z regulacjami IRB może on grać dla któregokolwiek z tych dwóch krajów. Ostatecznie jednak Radike Samo zadebiutował w drużynie Wallabies 13 czerwca 2004 roku w wygranym meczu ze Szkocją. Do końca roku zagrał jeszcze w pięciu innych meczach, jedynie w ostatnim, również przeciwko Szkocji, 20 listopada 2004 wchodząc z ławki rezerwowych. 17 listopada uczestniczył także w meczu Australii A przeciw French Barbarians zdobywając wówczas przyłożenie, sezon reprezentacyjny zakończył zaś występem w barwach Barbarian F.C. przeciwko All Blacks.

Francja i Japonia (2006–2010)

W 2006 roku mając problemy z dostaniem się do podstawowego składu Brumbies oraz będąc pominiętym przy powołaniach do reprezentacji Australii Samo postanowił kontynuować karierę w Europie. Latem 2006 podpisał dwuletni kontrakt z Stade Français odrzucając ofertę drużyny Cardiff Blues. Już po sześciu minutach od debiutu zdobył swoje pierwsze przyłożenie w lidze francuskiej, kończąc sezon również przyłożeniem w wygranym finale rozgrywek. Trapiony kontuzjami, po roku spędzonym we Francji, przeniósł się w 2007 roku do drugoligowego wówczas japońskiego klubu Yokogawa Musashino Atlastars, któremu pomógł w awansie do najwyższej klasy rozgrywek. Drużyna grała w Top League tylko przez jeden sezon, a po spadku Samo rozegrał dla niej jeszcze jeden rok. W kolejnym sezonie właściciele drużyny postanowili bowiem przekształcić klub w amatorski, pozostawiając Samo bez kontraktu. Chcąc zostać w Japonii bez powodzenia prowadził rozmowy z innymi klubami. Po krótkim pobycie na Fidżi powrócił zatem do Australii.

Australia i Japonia (2010–)

Po kilku odmowach z klubów Super Rugby, wypominających mu zaawansowany wiek, tuszę i brak szybkości, w kwietniu 2010 roku zaczął grać w lokalnym klubie z Sydney – Southern Districts – w rozgrywkach Shute Shield. Rozważał wówczas również ofertę z francuskiego SU Agen. Wobec kontuzji zawodników drugiej linii młyna (m.in. Jamesa Horwilla) trener Queensland Reds, Ewen McKenzie, zdecydował się zatrudnić Samo na pozostałe mecze sezonu 2010. Swoją postawą w ostatnich dwóch meczach Super Rugby zapewnił sobie kontrakt na następny sezon. W sezonie 2011 Samo stał się podstawowym wiązaczem młyna drużyny z Queensland, która zwyciężyła w rozgrywkach Super Rugby, pokonując w finale siedmiokrotnych mistrzów, nowozelandzkich Crusaders. Dla Samo był to już trzeci tytuł tych rozgrywek, a szefowie Reds już w połowie sezonu zaproponowali mu przedłużenie kontraktu o dwa lata. Również w 2011 roku związał się z lokalnym klubem GPS Rugby, w którego meczach brał udział w miarę możliwości.

Już nie tak udany sezon 2012 przerywała mu dodatkowo kontuzja ramienia. Również w kolejnym, po kontuzji kolana, nieczęsto pojawiał się na boisku. W czerwcu 2013 roku ponownie stanął przeciw British and Irish Lions.

W lutym 2013 roku ogłosił, iż po zakończeniu sezonu Super Rugby przeniesie się do Japonii do klubu Kintetsu Liners. W pierwszym sezonie wystąpił w piętnastu spotkaniach zaliczając sześć przyłożeń, rok później w szesnastu meczach zdobył trzy przyłożenia. W połowie stycznia 2015 roku postanowił po raz ostatni zmierzyć się z rozgrywkami Super Rugby – tym razem w zespole Melbourne Rebels.

Reprezentacja (2011–2012)

Niedługo po zakończeniu rozgrywek Super Rugby Samo otrzymał, pierwszy raz od siedmiu lat, powołanie do reprezentacji. Jako najstarszy australijski gracz w historii Pucharu Trzech Narodów wystąpił w dwóch meczach tego turnieju, przeciwko RPA jako rezerwowy i przeciwko Nowej Zelandii w podstawowym składzie. W tym ostatnim zdobył swoje pierwsze w reprezentacyjnej karierze przyłożenie, a Australia wygrywając mecz zwyciężyła w całym turnieju pierwszy raz od dziesięciu lat. Pięć punktów zdobyte w meczu z All Blacks dało zawodnikowi nagrody dla przyłożenia roku podczas ceremonii wręczania wyróżnień australijskiego rugby oraz na gali IRB Awards. Dobra forma zapewniła Samo miejsce w ogłoszonym 18 sierpnia składzie reprezentacji na Puchar Świata w Rugby 2011. Zagrał we wszystkich meczach swojej drużyny – w pierwszych dwóch wystąpił w pierwszym składzie, w trzecim natomiast jako rezerwowy. W związku z kontuzjami czterech graczy ataku, 28 września 2011 rugby sztab szkoleniowy Wallabies ogłosił, że czwarty mecz, z Rosją, Samo rozpocznie jako skrzydłowy – na pozycji, na jakiej grał na początku kariery. Ćwierćfinał i półfinał zagrał już w wyjściowym składzie na swojej nominalnej pozycji, zaś w wygranym meczu o trzecie miejsce z ławki rezerwowych.

Pod koniec 2011 roku Australijczycy udali się na minitournée do Europy, gdzie zagrali dwa mecze – z Barbarian F.C. oraz Walią. Samo zagrał w obu meczach, w wysoko wygranym meczu z Barbarians zdobywając jedno z przyłożeń.

W 2012 roku ominęły go czerwcowe testmecze, jednak niespodziewanie otrzymał powołanie do kadry na The Rugby Championship 2012, podczas którego wystąpił we wszystkich spotkaniach, będąc jednak w założeniu Robbiego Deansa zawodnikiem wchodzącym z ławki rezerwowych pod koniec spotkania, podobnie do roli w klubie. W takim charakterze wystąpił w obu meczach Bledisloe Cup, do podstawowej piętnastki powrócił przeciw Springboks pozostając w niej do końca rozgrywek. Udał się również na kończącą sezon reprezentacyjny wyprawę do Europy, podczas której zagrał jedynie przeciw Francuzom.

• Żonaty z Kerrie, dwójka dzieci: syn (Rusiate) i córka (Olivia).
• Jego młodszy brat, Ravuama Samo, sześciokrotnie wystąpił w testmeczach reprezentacji Fidżi.
• Jego kuzynem jest skrzydłowy All Blacks, Joe Rokocoko.

• Radike Samo – ESPN Scrum Profile. espnscrum.com. [dostęp 2011-09-28]. (ang.).
• Radike Samo – Rugby World Cup Profile. rwc2011.irb.com. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
• Radike Samo – Wallabies Player Profile. rugby.com.au. [dostęp 2013-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
• Radike Samo – Reds Profile. redsrugby.com.au. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-14)]. (ang.).
• Radike Samo – Rebels Profile. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
• Radike Samo – It's Rugby Profile. itsrugby.co.uk. [dostęp 2012-04-03]. (ang.).
• Samo has no regrets. fijitimes.com. [dostęp 2011-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-19)]. (ang.).