Niebieski Smok

Występowanie

Gatunek ten występuje w wodach pelagialnych u wybrzeży europejskich, RPA, oraz Mozambiku, oraz na wschodnim wybrzeżu Australii. Jego charakterystyczną cechą jest pływanie „głową w dół”, przy wykorzystaniu gazu w swoim żołądku.

Wygląd

Osiąga długość od 0,5 do 3 cm. Jego ciało jest spłaszczone i zwęża się ku tyłowi. Ma sześć kończyn (pierwsza para jest szczególnie duża), które rozgałęziają się promieniście, tworząc tzw. ceratę. Jest barwy srebrzysto-szarej przechodzącej w srebrzysto-błękitną po stronie grzbietowej, a granatowo-niebieskiej od spodniej. Na głowie ma ciemnoniebieskie paski.

Otwór gębowy wyposażony jest w tarkę z ząbkowanymi zębami.

Odżywianie

Jest organizmem drapieżnym, żerującym na organizmach większych od siebie i jadowitych (np. żeglarz portugalski). Jad żeglarza portugalskiego nie jest trujący dla błękitnego smoka, który gromadzi go na końcach wypustek odnóży, dzięki czemu zyskuje śmiertelnie niebezpieczną broń przeciwko swoim ofiarom. W skład jego pożywienia wchodzą ponadto: żeglarz wiatrowy (Velella velella), meduzy z gatunku błękitny przycisk (Porpita porpita) oraz tratewnik jantina. Sporadycznie wśród tego gatunku dochodzi także do aktów kanibalizmu.

Rozmnażanie

Organizmy te są obojnakami. Kopulują ze sobą poprzez połączenie się stronami brzusznymi. Po zapłodnieniu osobniki, które uczestniczyły w kopulacji, wytwarzają sznury z jajami.

• Carol M. Lalli, Ronald W. Gilmer, Pelagic Snails: The Biology of Holoplanktonic Gastropod Mollusks Stanford 1989, s. 224–228.