Infrastruktura: Element gospodarki

Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Infrastruktura składa się z publicznych i prywatnych usprawnień fizycznych, takich jak drogi, koleje, mosty, tunele, zaopatrzenie w wodę, kanały ściekowe, sieci elektryczne i telekomunikacja (w tym łączność z Internetem i prędkości łączy szerokopasmowych).

1. służebny charakter – świadczy usługi dotyczące obsługi sfery produkcyjnej bądź konsumpcyjnej;
2. bryłowatość urządzeń – oznacza, iż istnieje konieczność tworzenia całych obiektów od razu ze względu na kwestie ekonomiczne oraz technologiczne, nie da się ich budować etapami;
3. wysoka kapitałochłonność – tworzenie urządzeń infrastruktury pociąga za sobą konieczność ponoszenia znacznych kosztów, które ze względu na bryłowatość zwracają się dopiero w długim okresie;
4. skokowy sposób powstawania kosztów – oznacza, iż koszty infrastruktury rosną co pewien czas jako konsekwencja niepodzielności urządzeń infrastruktury
5. długowieczność – czas użytkowania urządzeń infrastruktury jest bardzo długi;
6. immobilność – nie da się przenosić urządzeń infrastruktury, zaś usługi świadczone przez urządzenia infrastruktury mogą być konsumowane na miejscu;
7. urządzenia infrastruktury są względem siebie komplementarne, a nie substytucyjne.

1. transferowa – stwarza warunki przepływu w przestrzeni dóbr, energii oraz ludzi;
2. usługowa – zaspokaja popyt na usługi zgłaszany poprzez sfery produkcyjną oraz konsumpcyjną;
3. integracyjna – kształtuje więź społeczną, ekonomiczną i informacyjną w układach regionalnych;
4. lokalizacyjna – poziom rozwoju infrastruktury na danym terenie świadczy o poziomie jego atrakcyjności (dostępność sieci transportowej, energii, zasobów wodnych itp.);
5. akceleracyjna – poziom zagospodarowania infrastrukturalnego stanowi przesłankę rozwoju gospodarczego określonych regionów; rezerwa potencjału infrastruktury stanowi istotny czynnik rozwoju gospodarczego danego obszaru.

• infrastruktura społeczna
  • budynki publiczne
• infrastruktura techniczna
  • Zaopatrzenie w:
    • Prąd (elektrownie)
    • Gaz (gazociągi)
    • Ogrzewanie (ciepło)
    • Wodę (wodociągi)
  • Usuwanie
    • Usuwanie śmieci
    • Usuwanie ścieków, kanalizacja, oczyszczalnia ścieków
    • Odzyskiwanie wartościowych materiałów
  • Komunikacja
    • Infrastruktura telefoniczna
    • Infrastruktura radiowa
    • Infrastruktura telewizyjna
    • Internet
    • Inne usługi radiowe
• Infrastruktura transportowa
  • Transport zbiorowy
    • Transport po wodach terytorialnych (po rzekach i jeziorach)
    • Transport morski (i oceaniczny)
    • Transport kolejowy (infrastruktura kolejowa)
    • Transport drogowy
    • Transport lotniczy
    • Lotniska
    • Radiowe systemy nawigacyjne dla potrzeb transportu lotniczego i morskiego
  • Transport indywidualny
    • Ulice
    • Drogi rowerowe
    • Chodniki
• Infrastruktura magazynowa

Dwa podstawowe rodzaje klasyfikacji:

1. infrastruktura o charakterze przestrzennym: liniowa i punktowa
2. infrastruktura gałęziowa

Podstawowy podział infrastruktury transportu

• Podział według 1 rodzaju klasyfikacji:
  • liniowa sieć transportowa obejmująca: drogi kołowe; drogi kolejowe i drogi wodne śródlądowe.
  • punkty (węzły) transportowe: stacje kolejowe; terminale intermodalne; porty morskie; porty wodne śródlądowe; porty lotnicze; centra logistyczne; przejścia graniczne.
• Podział według 2 rodzaju klasyfikacji:
  1. infrastruktura drogowa
  2. infrastruktura kolejowa
  3. infrastruktura morska
  4. infrastruktura wodna śródlądowa
  5. infrastruktura lotnicza

Elementy infrastruktury transportowej (liniowej i punktowej)

1. Drogowa:
   • drogi kołowe – infrastruktura liniowa,
   • mosty,
   • tunele,
   • skrzyżowania (z innymi drogami i liniami kolejowymi),
   • węzły drogowe (parkingi, place przeładunkowe, manewrowe, drogowe przejścia graniczne),
   • sygnalizacja,
   • urządzenia do pobierania opłat.
2. Kolejowa:
   • linie kolejowe (tory z podkładami) wraz z obiektami inżynieryjnymi (mosty, wiadukty, tunele, przepusty, przejazdy kolejowo-drogowe),
   • urządzenia zabezpieczenia ruchu i łączności, sygnalizacja, sieć energetyczna (trakcja), sieć wodno-kanalizacyjna,
   • stacje (osobowe i towarowe – łącznie z peronami, placami utwardzonymi etc.), terminale intermodalne, bocznice kolejowe, posterunki odgałęźne i odstępowe.
3. Morska:
   • morskie obszary brzegowe (przybrzeżne) – przyległe odcinki linii brzegowych,
   • port morski z infrastrukturą: budowle hydro-techniczne (np. tory podejściowe, kanały), nabrzeża, place utwardzone (do przeładunków, składowania, magazynowania, parkowania etc.), tory kolejowe, miejsca postojowe, doki.
4. Wodna śródlądowa:
   • rzeki, kanały, jeziora i inne odcinki wodne specjalnie przystosowane do nawigacji,
   • urządzenia nawigacyjne i sygnalizacyjne (stałe oznakowania),
   • śluzy i stopnie wodne, tamy
   • porty wodne śródlądowe i infrastrukturą towarzyszącą.
5. Lotnicza:
   • „korytarze powietrzne” (po zainstalowaniu naziemnych urządzeń prowadzenia, nadzoru i kontroli ruchu),
   • porty lotnicze z infrastrukturą, w tym pasy startowe,
   • urządzenia nadzoru i kontroli ruchu,
   • lądowiska

Zobacz multimedia związane z tematem: Infrastruktura

Zobacz hasło infrastruktura w Wikisłowniku

• Infrastruktura krytyczna