3 Juno: Planetoida
(3) Juno lub Junona – trzecia w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid krążących pomiędzy Marsem a Jowiszem.
.png) Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 1 września 1804 |
| Numer kolejny | 3 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu | |
| Półoś wielka | 2,6716 au |
| Mimośród | 0,2553 |
| Peryhelium | 1,9895 au |
| Aphelium | 3,3536 au |
| Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 134 dni |
| Średnia prędkość | 17,92 km/s |
| Inklinacja | 12,98° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 290×240×190 km |
| Masa | 3×1019 kg |
| Średnia gęstość | 3,14 g/cm3 |
| Okres obrotu | (7 h 12 min 36 s) h |
| Albedo | 0,238 |
| Jasność absolutna | 5,33m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni | śred. ~163 K |
| Satelity naturalne | prawdopodobnie posiada (?) |
Odkrycie i nazwa
Planetoida (3) Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej – Junony. 19 lutego 1958 roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia gwiazdy przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy.
-
Ruch Juno po niebie na tle gwiazd -
Pięciominutowa ekspozycja planetoidy (jasny obiekt w centrum) -
Juno w różnych długościach fali widziana przez teleskop Hooker, obserwatorium na Mt Wilson, USA
Orbita
Orbita planetoidy Juno nachylona jest pod kątem 12,97° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,26. Ciało to krąży w średniej odległości 2,67 au wokół Słońca, na co potrzebuje 4 lata i 134 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało o nieregularnym kształcie, którego rozmiary wynoszą 290×240×190 km. Albedo Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7m (dla ziemskiego obserwatora). Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,3m.
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w podczerwieni, duży krater uderzeniowy o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami, w których składzie odnajdujemy zawierające żelazo związki krzemu, np. oliwin czy piroksen.
Zobacz też
Bibliografia
- (3) Juno w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (3) Juno w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (3) Juno w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
This article uses material from the Wikipedia Polski article (3) Juno, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.