Osmantyrkisk

Det inneheldt ein god del låneord frå både persisk og arabisk, og som eit resultat av dette var språket ofte uforståeleg for dei utan utdanning.

Språket blei skrive med ei form av det persiske alfabetet (arabisk skrift). Då Det osmanske riket var på sitt mektigaste blei det brukt fleire framandord enn opphavleg tyrkiske ord i språket, og arabisk eller persiske ord utgjorde rundt 88 % av ordforrådet.

Tyrkarar utan utdanning, frå lågare samfunnslag og på landsbyga, heldt fram med å bruka kaba Türkçe ('rå/vulgærtyrkisk', som i vulgærlatin), som hadde mykje færre framande lånord, og er utgangspunktet for moderne tyrkisk. I reformtida tanzimât byrja ein ta i bruk nemninga «ottoman» eller «osman» om språket.