Taandpasta

Vrogger poetsten de meensen oek al der taanden, mer niet mit taandpasta en n taandeborstel mer mit n takjen van n geneeskrachtige boom of plaante. Oek zout wördden wel gebruukt um de taanden mee te poetsen. De veurloper van taandpasta was taandpoejer. De antieke Egyptenaren gebruukten n mengsel van as, myrthe, ebreuken eierschaolen en gemaolen puimsteen. Laoter wördden tal van soortgelieke - en soms vremde - middels gebruukt, zo as gemaolen botjes.

t Veurdeel van taandpasta boven taandpoejer is, da'j t makkelik op de taandeborstel doon kunnen.

Taandpasta is veur t eerst op de markt ebröcht in 1850, deur de Amerikaan Washington Wentworth Sheffield. Ze verkochten t toe in n glaozen pot (tegenswoordig zit t in n tube of n spuitbusse). In 1892 wördden deur Sheffield t bedrief Beecham's op-ericht dat de produksie en verkoop van taandpasta stark gung verhogen.

De verkoop van taandpasta begun in Nederlaand zo'n bietjen in 1936 en wördden emaakt in de Erdal-fabrieken in Amersfoort.

n Naodeel van de kommersiële taandpasta's is dat der vake schaolike stoffen in zitten (zo as triklosan, polyethyleenglykol, fluoride, schuummiddels, giftige metalen en chemiese zeutstoffen). n Middel wat vake gebruukt wördt in de plaotse van taandpasta is n mengsel van een vierel zeezout en dree vierel natriumbikarbonaot, n veurdeel is dat t natriumbikarbonaot in disse oplossing n taandblekend effekt hef en dat der gien schaolike stoffen in zitten.