ဆုံးနှင့် ချက်စော

တိုးအသရေ၊ ဘိုးရွှေရစ်ကယ်တဲ့၊ ကိုးနှစ်ရွယ်ဆယ်နှစ်သားက၊ စကားပီသည့်နှုတ်ကယ်ကြောင့်၊ အမျိုးမှာရိုးရာမဟုတ်သော်လဲ၊ စိုးအုပ်ရရွာလက်ကိုင်။

ခံအမွေမေမှတ်ကြီးနှင့်၊ ဖေကြီးချစ်မြတ်နိုးတဲ့၊ ဦး ဖိုး မှန်ပုတ္တံသားငဲ့၊ နှံထားကာ သက်ရာပေါင်းပေမဲ့၊ မယ်ကောင်းကြင်ဇနီး၏၊ သမီးမှာအရွယ်သင့်ပါဘိ၊ မယ်မြင့်ဆွေလုံမိတို့၊ ဘုံဗိမာန်အကြံဆန်းတဲ့၊ သံပန်းလိမ်အိမ်နှစ်ထပ်ကယ်နှင့်၊ ကျေးအရွာရွာ၊ လေးတာရပ်တည့်၊ လေးတာရပ်တည့်၊ ဈေးမြတ်တဲ့ဆိုင်။

များထိုထိုသားကိုဘငဲ့ပြင်၊ ညိုမြသွင်ရှင်မယ်သန်းနှင့်၊ တဝမ်းဝင်အတူအောင်းကြ၊ လူသောင်းတန်စိန်တမေနှင့်၊ အိမ်တဆွေခင်မယ်မိတို့၊ ဂိနိ အမကြီးက၊ သမီးလိုသားလိုအမှတ်ကယ်နှင့်၊ ကြီးကြပ်၍စီကွပ်နိုင်၊ ပြီးပြတ်ပိုင်သဘော။

နဝရတ်ပေပ၊ နားကပ်မှာမျက်စုံကျောက်ကဲ့ပြင်၊ လက်ကောက်တွေရွှေပုတီးနှင့်၊ သမီးတွေသားတွေများတို့၊ ဘုရားမှာဆွမ်းဖြူလောင်းတွင်မှ၊ မယ်ကောင်းအမေကြီးက၊ သမီးတွေသားတွေလှည့်ပါလို့၊ သူကြည့်ချင်သမင်မျက်လုံးလိုနှင့်၊ နခမ်းမှာကွမ်းရာသုံးပါလို့၊ ချမ်းသာပုံ၊ ဝမ်းမသာအုံးရမည်၊ ဆုံးနှင့်ချက်စော။