Барбарево: село во Општина Ново Село

Името на селото може да се сретне и како Барбаро̀во.

Барбарево
Барбарево Местоположба на Барбарево во Македонија Барбарево на карта
Координати 41°27′38″N 22°53′48″E / 41.46056° СГШ; 22.89667° ИГД / 41.46056; 22.89667
Општина	Ново Село
Население	11 жит. (поп. 2021)
Шифра на КО	03001
Надм. вис.	665 м
Барбарево на општинската карта Атарот на Барбарево во рамките на општината

Населбата е сместена на јужната падина на планината Огражден и припаѓа на Општината Ново Село. Селото е планинско, на надморска височина од 840 метри. Од градот Струмица населбата е оддалечена 30 км.

Се претпоставува дека селото го добило името од грчкиот збор „барба“ што значи „стар“, односно „стара населба“. Селото првпат се споменува во пописот од 1519 година. Низ Барбарево тече мала река што го дели селото на два дела: источно и западно маало. Во селото се наоѓа итн. Чучур чешма. Во неговиот атар се простира населбата од римскиот период, Црвено Поле. Во Барбарево постои и училиште. Црквата „Св. Атанас“ е изградена 1870 година, а селската слава се празнува на 15 мај. Селаните од ова место масовно се иселуваат, па така на пописот од 1971 година тоа имаше 375 жители, а денес само 62, сите Македонци со православна вероисповед.

Револуционерно дело

При крајот на 1909 година во селото се формира комитет на ВМРО од страна на Христо Чернопеев и Михаил Думбалаков. Во својата книга „Во пламенот на животот и револуцијата“ (Презъ пламъцитѣ на живота и революцията), Михаил Думбалаков истакнува:

Здрави, смели и жилави планинци, барбаревци се одликуваат со приврзаноста им кон делото и со неизброените услуги кои ги покажаа за револуционерната организација.

При избувнувањето на Балканската војна во 1912 година четири души од Барбарево се доброволци во Македонско-одринското ополченство. Селото е ослободено од османлиска власт од четите на Михаил Думбалаков и Кочо Хаџи Манов.

Атарот е мошне голем и зафаќа простор од 30,1 км². На него доминираат шумите на површина од 1.939,9 ха, потоа следат пасиштата на површина од 964 ха, а на обработливото земјиште отпаѓаат 100,8 ха, така што во основа селото има сточарско-шумарска функција.

За првпат селото се спомнува во Лесновскиот поменик од XVI век и во Трескавичкиот кодекс од 18 век како Барбарево.

Во Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника се вели дека 1873 г. селото Барбарово имало 100 семејства односно 382 жители.

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Барбарево живееле 480 жители, сите Македонци. Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Барбарево имало 560 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.

Познатиот бугарски археолог Богдан Филов го посетил струмичкиот крај во летото 1915 година при што забележал:

Според етнографот Јован Трифуноски, во Барбарево се доселиле жителите на денес непостоечкото село Брест, наводно поради убиство кое се случило во 1901 г.

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 350 Македонци.

Според пописот од 2002 година, селото Барбарево има 62 жители, сите Македонци.

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 11 жители, од кои 10 Македонци и 1 лице без податоци.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.

Избирачко место

Во селото постои избирачкото место бр. 1781 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 42 гласачи.

• Црква „Св. Атанасиј“ - Барбарево, изградена во 1870 година.
• Горно Ориште, археолошко наоѓалиште
• Црвено Поле, археолошко наоѓалиште

• 15 мај, селска слава

Родени во Барбарево

• Ангел Трајчев (1887 - 1921), деец на ВМРО
• Андон Атанасов, деец на ВМРО
• Атанас Илиев, деец на ВМРО
• Атанас Тренчев, деец на ВМРО
• Божин Георгиев, револуционер, раководител на месниот комитет на ВМОРО
• Георги Атанасов, деец на ВМРО
• Илија Трајков (? - 1925), војвода на ВМРО
• Панделија Стојанов (1900 - 1983), револуционер, струмички војвода на ВМРО и деец на МПО
• Стојан Панев Шукев (1885 - 1905), револуционер од ВМОРО, четник на скопскиот војвода Петар Апостолов
• Трендафил Стоилков, деец на ВМРО

Како и повеќето села во Република Македонија, населението масовно се иселува во средината и крајот на XIX век. Во почетокот на XIX век селото имало околу 560 жители, денес тоа има само 62 жители.