Адријано Кореја Де Оливеира

Неговото семејство се преселило во Авинтес по неговото раѓање. Тој заминал во Коимбра да студира на Универзитетот во Коимбра, и на крајот го напуштил, иако бил вклучен во студентскиот активизам и музиката на Коимбра фадо.

Адријано бил дел од генерацијата композитори и пејачи на политички песни кои користеле музика и текстови за да се борат против диктаторскиот режим Естадо Ново. За тоа се прославил меѓу продемократскиот отпор и бил прогонуван од политичката полиција ПИДЕ поради неговите антидиктаторски постапки. Адријано бил личен пријател на музичарите Зека Афонсо, Падре Фанхаис, Серџо Годињо и Луиза Басто, со кои соработувал при снимањето на многу албуми.

Неговата прва снимка, Фадо де Коимбра, била објавена во 1963 година, придружена од Антонио Португал и Руи Пато. Во оваа плоча тој ја изведува првата изведба на Трова до венто ке паса, со поезија на Мануел Алегре, која станала еден вид химна на отпорот кон диктатурата. Во 1967 година го снимил албумот Адријано Кореја де Оливеира.

По револуцијата на каранфилите, бил објавен сингл со песни од Мануел да Фонсека. Записот, во режија и продукција на Фаусто Бордало Диас, вклучува ретко учество на гитаристот Карлос Паредес. Таа година, тој бил номиниран за уметник на годината.

Адријано исто така бил член на португалската комунистичка партија и многупати учествувал на фестивалот Аванте! Тој бил близок пријател на социјалистот Мануел Алегре, кој напишал многу од неговите стихови. Починал во Авинтес на 40-годишна возраст поради несреќа.