V: Littera abecedarii Latini canonici

V (u consonans? appellate vau? vel ve? subs.) est vicesima littera alphabeti Latini, inter Romanos antiquos, ac prima secundave et vicesima littera alphabetorum posteriorum.


De pronuntiatione

In Latinitate antiqua grandibus tantum litteris scriptum est. Itaque in verbis Latinis pronuntiandis significabat

  • brevem vocalem posteriorem altam rotundatam [u], sicut VS> [domus] in nominativo singulari domus;
  • longam vocalem posteriorem altam rotundatam [u:], sicut VS> [domu:s] in genetivo singulari aut in nominativo accusativove plurali domus;
  • semivocalem posteriorem [w], sicut <VOS> [wo:s], VAT> [lawat], [awris], etc.

Distinctiones illae phoneticae, quamquam a grammaticis notae, scripturá non fiebant, antequam saeculo XV littera ("ve vocalis") ante litteram in ordinem alphabeticum addita est.

Sigla usitata

  1. Ⅴ (num.) = 5, quinque
  2. V, v {abbrev} = valeo, venerabilis, versus, vester, vide, vinum, vir, vivens, vivus, vixit, volo, votum.

Nexus interni

Notae

Bibliographia

  • Allen, W. S. 1978. Vox Latina. A Guide to the Pronuntiation of Classical Latin, secunda editio. Cantabrigiae: Cambridge University Press
  • Cappelli, Adriano. 1929. Dizionario di Abbreviature Latine ed Italiane. Mediolani: Ulrico Hoepli.

Nexus externi

V: De pronuntiatione, Sigla usitata, Notae  Vide V in Victionario.
Scriptura Latina: series paginarum brevium
V: De pronuntiatione, Sigla usitata, Notae 
Littera A
Abecedarium canonicum

A • B • C • D • E • F • G • H • I / J • K • L • M • N • O • P • Q • R • S • T • U / V / W • X • Y • Z

Litterae coniunctae et intercalares

& • Ä • Å • Æ • Ç • Ħ • Ñ • Ö • Œ • Ü