Presbyterianismus

Ecclesiae Presbyterianae suum nomen a presbyteriana administrationis ecclesiasticae forma deducunt, quae est administratio per conventus repraesentativos maiorum coetus effecta. Multae ecclesiae reformatae sic ordinantur, sed vocabulum Presbyterianus, cum capitalizatum, saepe ad ecclesias quae earum origines ex ecclesiis Scoticis et Anglicis quae illum nomen tulerunt et ad greges Anglicos politicos qui per Bellum Civile Anglicum nati sunt unice adhibetur. Theologia Presbyteriana principatum Dei, auctoritatem scripturarum, et necessitudinem gratiae per fidem Christi usitate exprimit. Politia ecclesiastica Presbyteriana in Scotia ab Actibus Unionis anno 1707 sanctis constituta est, qui regnum Magnae Britanniae creaverunt. Plurimi Presbyteriani re vera in Anglia inventi a maioribus Scotis repetere possunt, et secta Presbyteriana in Americam Septentrionalem importata est plerumque ab advenis Scotis et Scotis-Hibernicis. Sectae Presbyterianae in Scotia theologiam Ioannis Calvini et eius proximorum successorum tenent, quamquam intra Presbyterianismum hodiernum homines diversas declarant sententias.

Congregationes in variis locis politia presbyteriana utentes a sessionibus in legatis congregationis (maiorum) constistentibus administrantur. Hic usus conciliaritatis in aliis decernendi gradibus (presbyterio, synodo, coetu generali) etiam inveniuntir.

Radices Presbyterianismi in Europaea saeculi sexti decimi Reformatione Protestante iacent; exemplum Genavae Ioannis Calvini auctoritatem gravem praesertim habet. Plurimae ecclesiae reformatae ex cultura Scotica ortae aut presbyterianae aut congregationalisticae in rectione sunt. Saeculo vicensimo, nonnulli Presbyteriani, inter quos Concilium Ecclesiarum Universum fuit, partes magni momenti in motu oecumenico egerunt. Multae sectae Presbyterianae cum aliis sectis reformatis et Christianis aliarum traditionum una agunt, praecipue in Communione Ecclesiarum Reformatarum Universa. Nonnullae ecclesiae Presbyterianae se cum aliis ecclesiis coniunxerunt, sicut Congregationalistae, Lutherani, Anglicani, et Methodistae.

Historia

Historia Presbyteriana est pars historia Christianitatis, sed initium Presbyterianismi ue motus distinctus per Reformationem Protestantem saeculi sexti decimi factum est. Cum Ecclesia Catholica correctoribus obstarent, omnis ecclesia Christiana fissa est, et varii motus theologici varias sectas pepererunt. Praecipue motus est Presbyterianismus a Ioanne Calvino, theologo Francico, qui progressum inspiravit theologiam reformatam et opus Ioannis Knox, Scotici qui discipulus Calvini Genavae in Helvetia eius doctrinam ad Scotiam tulerunt. Ecclesia Presbyteriana principio ex Anglia et Scotia ergo venit. Mense Augusto 1560, Parlamentum Scotiae Confessionem Scoticam sanxit, pro publica regni Scotici fide. Decembri mense eiusdem anni, Primus Liber Disciplinae prolatus est, qui res doctrinales magni momenti exposuit, sed etiam praecepta rectionis ecclesiae constituit, inter quas creatio fuit decem ecclesiae districtuum, quibus fuerunt procuratores designati, ad ultimum presbyteria appellata.

Vanuatu

Ecclesia Presbyteriana in Vanuatu est maxima secta in civitate constituta, cui est fere tertia pars numeri civium Christianorum. Haec ecclesia in Vanuatu a missionariis ex Scotia missis importata est. Caput Ecclesiae Presybyterianae in Vanuatu est moderator cuius officina in urbe Portu Vila est. Ecclesia potestantem praestantem in provinciis Tafea, Shefa, et Malampa habet. Provincia Sanma plerumque est Presbyteriana, sed insignis minoritas Catholica Romana in regionibis francophonis habitant; sunt homines Presbyteriani, sed nulla ecclesiae ordinatae Presbyterianae, in Penama et Torba, quarum ambae provinciae plerumque Anglicanae sunt.

Vanuatu est sola civitas in Pacifico Australi cui sunt maior hereditas multique assectatores Presbyteriani. Ecclesia Presbyteriana in Vanuatu est unus ex conditoribus Concilii Christiani Vanuatensis, et multas scholas primarias et scholam secundariam Onesua exercet. Ecclesia, quamquam nonnulli assectatores fundamentalistae modo Americano facti sunt, potens manet, praecipue in pagis rusticis.

Nexus interni

Ecclesiae

Cathedralis Sancti Giles, Edinburgi (Ecclesia Scotiae)
Index ecclesiarum Presbyterianarum
Index sectarum Christianarum#Presbyterianismus

Homines

Clerici et theologi:

Alexander Henderson
Andreas Jackson
Gulielmus Guthrie, scriptor The Christian's Great Interest
Iacobus Renwick, covenanter et martyr
Thomas Boston
Buzz Aldrin
Radulphus Erskine, praedicator et poeta
Thomas M'Crie Maior (scripsit Life of John Knox)
Robertus Murray McCheyne
Ioannes Barret (divinus)
Gulielmus Chalmers Burns
Eugenius Carson Blake
Fridericus Buechner
Gordon Clark
Robertus Lewis Dabney
J. Ligon Duncan
Georgius MacPherson Docherty
Ioannes Forrest (clericus Canadiensis et educator)
Ricardus Gaffin
Sylvester Graham, nutritionista et pastor
Archibaldus Alexander Hodge
Carolus Hodge
Ricardus C. Halverson
Timothaeus J. Keller
Bryan Chapell
D. Iacobus Kennedy
J. Gresham Machen
Petrus Marshall, praedicator
Donn Moomaw
Ioannes Murray
Fridericus Rogers, hostis televisificus et pastor
Franciscus Schaeffer
Gulielmus Sunday
Iacobus Henley Thornwell
Thomas Torrance
Cornelius Van Til
R. J. Rushdoony
Ioannes Frame
Radulphus Waite, histrio et pastor
Beniaminus Breckinridge Warfield
Robertus Ricardus Wilson
Ioannes Witherspoon

Notae

Bibliographia

Adams, Jay E. 1975. The Meaning and Mode of Baptism Thomas Shepard.
Brown, Stewart J. 2001. The National Churches of England, Ireland, and Scotland, 1801-46.
Chaney, James M. William the Baptist.
Davies, A. Mervyn. 1965. Presbyterian Heritage.
Foote, William Henry. 1846. Sketches of North Carolina, Historical and Biographical, www.roanethistory.org
Klempa, William, ed. 1994. The Burning Bush and a Few Acres of Snow: The Presbyterian Contribution to Canadian Life and Culture.
Lang. Andrew. 1905. John Knox and the Reformation.
Lingle, Walter L., et John W. Kuykendall. 1978. Presbyterians: Their History and Beliefs. Ed. 4a. Atlantae: Westminster John Knox Press.
Marsden, George M. 2004. The Evangelical Mind and the New School Presbyterian Experience.
Noll, Mark A. 2004. Princeton And The Republic, 1768–1822.
Shepard, Thomas. 1662. The Church Membership of Children, and Their Right to Baptism.
Smith, Frank Joseph. 1985. The History of the Presbyterian Church in America. Manassas Virginiae: Reformation Education Foundation.
Smylie, James H. 1996. Brief History of the Presbyterians. Ludovicopoli Kentukiae: Geneva Press.
Sweet, William Warren. 1936. Religion on the American Frontier, 1783—1840. Vol. 2: The Presbyterians.
Thompson, Ernest Trice. 1963–1973. Presbyterians in the South. Vol. 1: ad 1860. Vol. 2: 1861–1890. Vol. 3: 1890–1972.
Trinterud, Leonard J. 1949. The Forming of an American Tradition: A Re-Examination of Colonial Presbyterianism.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Presbyterianismum spectant.

"History and Architecture :: East Liberty Presbyterian Church, Pittsburgh, PA," www.cathedralofhope.org
"Presbyterian Heritage and History Center," www.phcmontreat.org
"Presbyterian & Reformed Publishing," www.prpbooks.com
"Presbyterian 101: Mission and Ministry," www.pcusa.org

This article uses material from the Wikipedia Latina article Presbyterianismus, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Textus sub CC BY-SA 4.0 praebetur nisi aliter indicatus. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Latina (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.