Mîmar: Kesê/a ku bînayan dîzayn û plan dike

Tetbîqkirina mîmariyê tê vê maneyê ku meriv xizmetekê dide ji bo dîzaynkirina bînayan û derdora wan, yên ku mexseda wan a sereke rûniştina mirovan e.

Dibe ku li cihekî şertên meslekî ji bo mîmaran ji cihekî din cuda be. Qerarên mîmaran tesîrê li ewlehiya giştî dikin, lewma gerek mîmar perwerdeyeke meslekî ya taybet bistîne da ku karibe mîmariyê tetbîq bike. Gerek ev prosesa perwerdeyê ji perwerdeya bilind û ji stajeke ji bo bidestxistina tecrûbeya tetbîqî pêk were. Şertên tetbîqî, teknîkî û akademîk ji bo ku yek bibe mîmar li gorî cihan diguhere. Lê belê di pêşketina mesleka mîmariyê de xwendina resmî li saziyên akademîk xwedî roleke muhîm e.

 

Di seranserê dîroka kevnar û serdema navîn de, piraniya dîzayn û înşeata mîmariyê ji aliyê sen'etkarên wekî hostayên dîwaran û necaran ve pêk anîn. Heya wextê modern di navbera mîmar û endezyar de cudahiyeke zelal tinebû.

Tê pêşnîyazkirin ku pêşketinên muxtelif di teknolojî û matematîkê de hişt ku mîmarê profesyonel ê 'birêz' bi riya veqetîna ji sen'etkaran çêbe. Kaxez heya sedsala 15an li Ewropayê ji bo xêzkirinê nedihat bikaranîn, lê piştî 1500an zêdetir peyda bû. Qelem piştî sala 1600an zêdetir ji bo xêzkirinê hat bikaranîn. Liberdestbûna her duyan destûr da ku nexşeyên berî avakirinê ji aliyê pisporan ve werin çêkirin. Lêbelê, pêşketin gav bi gav bû. Heya sedsala 18an ji bilî projeyên mezin, bîna ji aliyê sen'etkaran ve hatine dîzaynkirin û avakirin.