អាណាចក្រធនបុរី

អាណាចក្រធនបុរី อาณาจักรธนบุรี
១៧៦៧–១៧៨២
វិសាលភាពទឹកដីអាណាចក្រសៀមនៅក្នុងឆ្នាំ១៧៨០
ធានី	ធនបុរី
ភាសាទូទៅ	ភាសាថៃ ថៃខាងជើង ថៃខាងត្បូង ភាសាលាវ ភាសាខ្មែរ ភាសាសាន ភាសាម៉ាឡេ
សាសនា	ថេរវាទ
រដ្ឋាភិបាល	រាជាធិបតេយ្យផ្តាច់ការសក្តិភូមិ
ព្រះមហាក្សត្រ
▪ ១៧៦៧–១៧៨២	តាកស៊ីន
ប្រវត្តិសាស្រ្ត
▪ ទទួលឯករាជ្យពីភូមា	៦ វិច្ឆិកា ១៧៦៧
▪ ស្ថាបនាឡើង	២៨ ធ្នូ ១៧៦៧
▪ រំលាយ	៦ មេសា ១៧៨២
រូបិយវត្ថុ	ផតដួង
Preceded by Succeeded by អាណាចក្រអយុធ្យា ក្សត្របុរីភីមៃ ក្សត្របុរីពិស្ណុលោក ក្សត្របុរីសាវាំងបុរី ក្សត្របុរីនគររាជសីមា អាណាចក្ររតនកោសិន្ទ្រ៍
ឥឡូវជាផ្នែកនៃ	ថៃ ឡាវ កម្ពុជា ម៉ាឡេស៊ី វៀតណាម

អាណាចក្រធនបុរីមានអត្ថិភាពរយៈពេល ១៤ ឆ្នាំមុនពេលត្រូវដួលរលំវិញនៅក្នុងឆ្នាំ១៧៨២ ពោលគឺបន្ទាប់ពីព្រះចៅតាកស៊ីនត្រូវបានមេបញ្ជាការយោធាកំពូលរបស់ខ្លួននាមព្រះចៅចក្រីទម្លាក់ព្រះអង្គចេញពីអំណាច។ ក្រោយមក ព្រះចៅចក្រីក៏តាំងខ្លួនជាស្តេចថ្មីនៃអាណាចក្រសៀមដោយមានព្រះនាមថា ព្រះពុទ្ធយ៉តហ្វាចុឡាលោក (ឬគេតែងនិយមហៅព្រះអង្គថា រាមាទី១)។

បន្ទាប់ពី ៤០០ ឆ្នាំក្រោយការកកើត នគរអយុធ្យាត្រូវបានប្រទេសភូមាវាយផ្តួលរំលំ រាជធានីរបស់ខ្លួនត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ និងទឹកដីត្រូវបានបែកខ្ញែកជារដ្ឋតូចៗ។ មេទ័ពតាកស៊ីនបានចាត់ចែងដើម្បីបង្រួបបង្រួមនគរឡើងវិញពីរាជធានីថ្មីរបស់ព្រះអង្គនៅធនបុរីហើយប្រកាសខ្លួនឯងថាជាស្ដេចនៅក្នុងឆ្នាំ១៧៦៩។ ក៏ប៉ុន្តែ តាកស៊ីនត្រូវបានពោលអះអាងថាប្រែជាឆ្កួត ហើយទ្រង់ត្រូវបានទម្លាក់ដាក់ឃុំក្នុងគុក និងទីបំផុតត្រូវប្រហារជីវិតនៅឆ្នាំ១៧៨២។ មេទ័ពចក្រីស្នងរាជ្យបន្តទ្រង់នៅឆ្នាំ១៧៨២ ជាព្រះបាទរាមាទី១ ជាស្ដេចទីមួយនៃរាជវង្សចក្រី។ ក្នុងឆ្នាំដដែរ ទ្រង់បានស្ថាបនាទីក្រុងរាជធានីថ្មីនៅបាងកកដោយកាត់ខ្វាត់ខ្វែងដោយទន្លេចៅពញាពីអតីតរាជធានីធនបុរីរបស់តាកស៊ីន។ ក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៧៩០ ភូមាត្រូវបានកម្ចាយនិងរុញច្រានទៅវិញអស់ដោយសៀម។ ស្រែមួយលានក៏មានសេរីភាពពីការត្រួតត្រារបស់ភូមា ប៉ុន្តែស្ដេចនៃរាជវង្សថ្មីដែលព្រះអង្គត្រូវបានតែងតាំងឡើង ក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៧៩០ ក៏បានក្លាយជាសាមន្តរាជនៃក្សត្រចក្រីយ៉ាងពិតប្រាកដវិញ។