Вавилондық Тұтқын

587—33 ж. аралығында) басынан кешкен оқиға. Б.з.б. 721 ж. Солтүстік Израиль мемлекетін Ассирия патшасы Саргон, ал Оңтүстік Иудей патшалығын 586ж. Вавилон патшасы Навуходоносор талқандағаннан кейін Иерусалим қаласының барлық тұрғындары дүние-мүліктерімен бірге Вавилон патшалығына көшіріліп, шашырата қоныстандырылады. Кедей егіншілер Мысырға қоныс аударды да, Иудей патшалығы жарты ғасыр құлазып бос тұрды. Тұтқындар Вавилон патшалығының орталық аудандарына, сауда мен өндіріс дамыған ірі қалаларға орналастырылды. Б.з.б. 539 ж. Вавилонды парсы патшасы Кир басып алып, еврейлерге отанына оралуға мүмкіндік туғанымен, көпшілігі қайтпай қалды. Себебі олар шет жердегі табысты кәсіптерінен айрылғылары келмеді және жер өңдеуден қол үзіп те кетіп еді. Сөйтіп еврей диаспорасы саудамен айналысудың нәтижесінде шет жерлерде өмір сүруге тез бейімделіп, сіңісіп кетіп отырды. “Вавилондық тұтқын” оқиғасы иудейлердің өз отанынан жаппай қоныс аударуы мен таралып орналасуының бастауы болып қана қоймай, сонымен қатар еврей диаспорасының палестиналық еврейлерден ерекше ұлттық мінезіндегі шешуші өзгерістердің қалыптасуына да негіз қалады.