წიფელი

ფოთოლმცვივანი ხეებია. გავრცელებულია ევროპის, კავკასიის, წინა აზიის ჩრდილოეთ მხარის, აზიისა და ჩრდილოეთ ამერიკის აღმოსავლეთ ნაწილის ოკეანური ჰავის მთიან ოლქებში. გვარში 10 სახეობაა. ნელა იზრდება, ცოცხლობს 400 წელს და მეტსაც.

წიფელი
წიფლის ტყე
მეცნიერული კლასიფიკაცია
სამეფო:  მცენარეები განყოფილება:  ფარულთესლოვნები კლასი:  ორლებნიანები რიგი:  წიფლისნაირნი ოჯახი:  წიფლისებრნი გვარი:  წიფელი
ლათინური სახელი
Fagus
სისტემატიკა ვიკისახეობებში სურათები ვიკისაწყობში ITIS   19461 NCBI   21024 EOL   107351 IPNI   13497-1 FW   55969

საქართველოში ხარობს აღმოსავლური წიფელი. მისი სიმაღლე 34-40 მ (იშვიათად 50 მ) აღწევს. მძლავრი წელში გამართული ხეა, აზიდული ვარჯი და გლუვი ნაცრისფერი ქერქი აქვს. გავრცელებულია როგორც კავკასიის მთიანეთში, ასევე ჩრდილოეთ ირანში, ჩრდილოეთ ანატოლიაში, ხოლო ადგილობრივ — აღმოსავლეთ ბალკანეთში.

წიფელი მაღალი სიხშირის, შეკრულ და დაბურულ კორომებს ქმნის. იგი საქართველოს მთავარი ტყის შემქმნელი სახეობაა. ტყის ვერტიკალური გავრცელების ზედა საზღვართან იზრდება გაღუნული და ტანბრეცილი ხეების სახით. წიფლის მერქანს საუკეთესო ფიზიკური და ტექ. თვისებები აქვს, მეტად გამძლეა წყალში. წიფლის ნაყოფი (წიწიბო) მდიდარია ცხიმი, შეიცავს ალკალოიდს ფაგინს. იჭმება, გემრიელია, მაგრამ უმი მაწყინარია. ტყის მრავალი ბინადარის მთავარი საკვებია; შინაური ცხოველების, ჩვეულებრივ ღორების, გამოსაკვებად საუკეთესოა. ხდიან სასურსათო და ტექნიკურ ზეთს.

ანტარქტიკული წიფელი, რომელიც Nothofagus-ის გვარს (17 სახეობას აერთიანებს) მიეკუთვნება, გავრცელებულია სამხრეთ ნახევარსფეროში.

• წიფლის ფოტოსურათების გალერეა
• ჩინეთის ფლორა წიფელი
• ჩრდილოეთ ამერიკის ფლორა წიფელი

• დოლუხანოვი ა., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 333-334.