მაგნიტური ამთვისებლობა

მოცულობითი მაგნიტური ამთვისებლობა უდრის ნივთიერების ${\displaystyle M}$ დამაგნიტებულობის ფარდობას დამამაგნიტებელი მაგნიტური ველის ${\displaystyle H}$ დაძაბულობასთან: ${\displaystyle \chi =M/H}$. მაგნიტური ამთვისებლობა უგანზომილებო სიდიდეა. ნივთიერების 1 კგ-ზე (ან 1 გ-ზე) გაანგარიშებულ მაგნიტურ ამთვისებლობას უწოდებენ კუთრს (${\displaystyle \chi _{\text{კუთ}}=\chi /\rho }$, სადაც ${\displaystyle \rho }$ ნივთიერების სიმკვრივეა), ხოლო 1 მოლის მაგნიტურ ამთვისებლობას — მოლურს: ${\displaystyle \chi _{\text{მოლ}}=\chi _{\text{კუთ}}\mu }$, სადაც ${\displaystyle \mu }$ ნივთიერების მოლური მასაა.

მაგნიტური ამთვისებლობა შეიძლება იყოს დადებითიც და უარყოფითიც. დიამაგნიტური ნივთიერებისათვის დამახასიათებელია უარყოფითი მაგნიტური ამთვისებლობა, ხოლო პარამაგნეტიკური და ფერომაგნეტიკური ნივთიერებებისათვის — დადებითი. დიამაგნეტიკური და პარამაგნეტიკური ნივთიერებების მაგნიტური ამთვისებლობა მცირეა (~10^–4—10^–6). იგი სუსტად არის დამოკიდებული ${\displaystyle H}$-ზე, ისიც ძალიან ძლიერი ველისა და დაბალი ტემპერატურის არეში. ფერომაგნიტური ნივთიერების მაგნიტური ამთვისებლობა ძალიან დიდია. ამასთან, ამჟღავნებს ძლიერსა და რთულ დამოკიდებულებას მაგნიტურ ველზე. ამიტომ ფერომაგნეტიკებისათვის იყენებენ დიფერენციალურ მაგნიტურ ამთვისებლობას ${\displaystyle \chi _{\text{დიფ}}=dM/dH}$. ფერომაგნეტიკების მაგნიტური ამთვისებლობა, როცა ${\displaystyle H=0}$, ნულს კი არ უდრის, არამედ აქვს მნიშვნელობა ${\displaystyle \chi _{0}}$, რომელსაც საწყის მაგნიტურ ამთვისებლობას უწოდებენ. ${\displaystyle H}$-ის გაზრდით მაგნიტური ამთვისებლობა იზრდება, აღწევს მაქსიმუმს (${\displaystyle \chi _{\text{მაქს}}}$) და შემდეგ ისევ მცირდება.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 331.