ვაიმარის კონსტიტუცია

იგი აფუძნებდა ფედერაციულ რესპუბლიკას მმართველობის შერეული, საპრეზიდენტო და საპარლამენტო, ფორმით. ვაიმარის კონსტიტუციის მრავალი მუხლი უცვლელად იყო აღებული მისი წინამორბედი 1848 წლის პაულსკირხეს კონსტიტუციიდან; ამ მუხლებიდან ბევრი დღემდე შემორჩა გერმანიის თანამედროვე კონსტიტუციაშიც. ვაიმარის კონსტიტუციის რამდენიმე მუხლი, კერძოდ 136-ე, 137-ე, 138-ე, 139-ე და 141-ე მუხლები, რომლებიც ეკლესიებსა და რელიგიურ გაერთიანებებს ეხება, ინკორპორირებულია გერმანისს დღეს მოქმედ ძირითად კანონში და, ძირითადი კანონის 140-ე მუხლის თანახმად, მის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს.

•   შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ვაიმარის კონსტიტუცია“ ვიკისაწყობში.
• ვაიმარის კონსტიტუცია დაარქივებული 2012-02-01 საიტზე Wayback Machine. და მისი ტექსტი დაარქივებული 2014-09-01 საიტზე Wayback Machine. .
• გერმანიის იმპერიის კონსტიტუცია დაარქივებული 2004-07-06 საიტზე Wayback Machine.

• Milan Kuhli: Zur Verfassung von Weimar – eine Einführung, in: Juristische Ausbildung (JURA) 2009, გვ. 321–329
• Kai von Lewinski: Weimarer Reichsverfassung und Grundgesetz als Gesellen- und Meisterstück, in Juristische Schulung (JuS) 2009, გვ. 505–511
• Lars Clausen, Drei soziologische Anläufe in der Verfassungskrise: Tönnies – Weber – Schelsky, in: Uwe Carstens u. a. (Hgg.), Verfassung, Verfasstheit, Konstitution, Norderstedt 2008, გვ. 23-39, ISBN 978-3-8370-4858-2