ემილ ლენცი

24 თებერვალი, 1804, დერპტი — გ. 10 თებერვალი, 1865, რომი) — ესტონელი ფიზიკოსი.

ემილ ლენცი
გერმ. Heinrich Friedrich Emil Lenz
დაბ. თარიღი	12 (24) თებერვალი, 1804[1] [3]
დაბ. ადგილი	ტარტუ[4] [3]
გარდ. თარიღი	29 იანვარი (10 თებერვალი), 1865 (60 წლის)
გარდ. ადგილი	რომი[4] [3]
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია
საქმიანობა	ფიზიკოსი, ინჟინერი, გამომგონებელი და უნივერსიტეტის პროფესორი
მუშაობის ადგილი	სანქტ-პეტერბურგის საიმპერატორო უნივერსიტეტი, მთავარი პედაგოგიური ინსტიტუტი, Saint Peter's School, Mikhailovsky Artillery School და სანქტ-პეტერბურგის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
ალმა-მატერი	დერპტის უნივერსიტეტი
მეუღლე	Q114903257?
მამა	Christian Heinrich Friedrich Lenz
დედა	Q124837382?
შვილ(ებ)ი	Robert Lenz
ემილ ლენცი ვიკისაწყობში

ემილ ლენცი 1804 წლის 24 თებერვალს ქალაქ დერპტში დაიბადა მაგისტრის ობერმდივნის ოჯახში. ლენცი მამით ადრე დაობლდა. დედას ძალიან უჭირდა ბავშვების შენახვა, მაგრამ მაინც ყველა შვილს მისცა განათლება. 16 წლის ლენცმა გიმნაზია დაამთავრა. ამავე წელს შევიდა უნივერსიტეტში ბუნებისმეტყველების ფაკულტეტზე ქიმიის სპეციალობით.

უნივერსიტეტის კურსის დამთავრებამდე 19 წლის ემილ ლენცი მიიწვიეს, როგორც ფიზიკოსი, დედამიწის ირგვლივ სამხედრო ხომალდით სამოგზაუროდ, რომელსაც ხელმძღვანელობდა რუსი მოგზაური კოცებუ. მოგზაურობა გაგრძელდა 1823-1826 წლები. ამ ექსპედიციაში ლენცი პოლარულ და ტროპიკულ განედებში არსებული წყლების ტემპერატურათა სხვაობას სწავლობდა და დაადგინა პოლარული და ზღვის დინების გამომწვევი მიზეზი, რასაც შემდეგ ოკეანური ცირკულაციის კანონი ეწოდა. ემილ ლენცმა მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ელექტრობის განვითარების ისტორიაში. მან არსებითად შეავსო ელექტრომაგნიტური ინდუქციის კანონები საკუთარი კანონებით და იგი საფუძვლად დაუდო თავისი დროის ელექტროტექნიკას.

ემილ ლენცმა აღმოაჩინა კანონი, რომლითაც ერთმნიშვნელოვნად განსაზღვრა ინდუქტირებული დენის მიმართულება ყველა შემთხვევისათვის; მიუთითა მაგნიტო-ელექტრული და ელექტრო-მაგნიტური მოვლენების მჭიდრო ურთიერთდამიკიდებულებაზე და შეისწავლა ის პირობები, რომელთაგანაც დამოკიდებულია ყოველი ინდუქტირებული დენის ძალა.

1830 წლამდე იგი მუშაობდა ფიზიკური გეოგრაფიის საკითხებზე და ამ დარგში დიდი სახელიც გაითქვა. ამ ხნის განმავლობაში მან მონაწილეობა მიიღო კავკასიონის ექსპედიციაში იალბუზის მიდამოებსა და დაღესტანში. 1829 წელს გაემგზავრა ქალაქ ნიკოლაევში დედამიწის ამ წერტილში საქანის რხევაზე დასაკვირვებლად; გარკვეული დრო დაჰყო ქალაქ ბაქოში კასპიის ზღვის სანაპიროზე და აწარმოებდა ჰიდროლოგიურ დაკვირვებებს. ამავე წელს დაიწყო მუშაობა ვოლგისპირა ტყეების დაცვის საკითხებზე. 1828 წელს ემილ ლენცი აირჩიეს პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის ადიუნქტად (აკადემიკოსის თანაშემწედ).

1830 წლიდან ლენცის გამგებლობაში გადავიდა მისი წინამორბედის, აკადემიკოს ვ. პეტროვის მიერ აწყობილი და გამზადებული ფიზიკის კაბინეტი, რომელიც ლენცმა კიდევ უფრო გაამდიდრა. 1830 წელს ლენცმა დაწერა ფიზიკის სახელმძღვანელო, რომელიც 11-ჯერ გამოიცა და 30 წლის განმავლობაში იხმარებოდა. უფროსი კურსის სტუდენტებისთვის ლენცი კითხულობდა სპეციალურ კურსს სინათლის ტალღურ თეორიაზე, საზომ იარაღებს და სხვა.

ემილ ლენცი 20 წლის განმავლობაში პეტერბურგის უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის დეკანად მუშაობდა. 1861 წელს სტუდენტთა მოძრაობის დროს ლენცი შუამდგომლობდა სტუდენტთათვის სასჯელის შემსუბუქებაზე.

1863 წელს, უნივერსიტეტის დებულების დამტკიცების შემდეგ, ლენცი აირჩიეს პეტერბურგის უნივერსიტეტის რექტორად. მაგრამ ამ თანამდებობაზე იგი ცოტა ხანს დარჩა. ლენცმა საუცხოო ცდების საშუალებით დაამტკიცა, რომ ინდუქტირებული დენის ძალა რაოდენობრივად განისაზღვრება ომის კანონით ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა დენის ძალა.

ფიზიკის მეორე, საყოველთაოდ ცნობილი კანონი, რომელთანაც ემილ ლენცის სახელია დაკავშირებული, ჯოულ-ლენცის კანონია. ლენცმა ეს კანონი 1844 წელს გამოიყვანა ჯოულის შრომებისაგან სრულიად დამოუკიდებლად, ამასთან გაცილებით უფრო ზუსტი ცდების საშუალებით, ვიდრე ეს ჯოულს ჰქონდა. ევროპის მკვლევარებმა მას ჯოულ-ლენცის კანონი უწოდეს.

1864 წლის აგვისტოში მან მიიღო შვებულება თვალების ქრონიკული დაავადების სამკურნალოდ და საზღვარგარეთ გაემგზავრა. 1865 წლის 10 თებერვალს გარდაიცვალა რომში.

• პარკაძე ვ., პარკაძე მ., მსოფლიოს ფიზიკოსები, ტ. II, თბ., 1973, გვ., 192-199

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 190.