Logika Diode–Transistor

punika dipunsebut logika dioda–transistor amargi fungsi penggerbangan dipunlampahi déning jaringan diode lan fungsi penguatan dipunlampahi déning transistor.

Kaliyan sirkuit prasaja ingkang dipuntingalaken ing gambar, tegangan panjar ing basis dibetahaken kanggé nyegah ketakstabilan lan kesalahan operasi. Ing versi sirkuit terintegrasi, kalih diode nggantos R3 kanggé nyegah arus basis utawi saat mlebetake ing kaanan cendhèk. Sanèsipun punika , kanggé nambah sebaran medhal (fan-out), saged dipun-ginakaken diode lan transistor tambahan. IBM 1401 ngginaakenn sirkuit DTL ingkang sami kaliyan sirkuit prasaja punika, nanging ngginakaken gerbang NPN lan PNP ing tegangan catu ingkang bènten kanggé nyeleseaken bèntenipun prekawis panjar basis manawi ngginakaken diode tambahan.

Kauntungan utama DTL kaliyan pendahulunipun, logika resistor–transistor inggih punika penambahan sebaran mlebet (fan-in). Nanging tundaan penyebaran taksih relatif inggil. Ing transistor jenuh punika sadaya mlebet ing inggil, momotan dipunsimpen ing daerah basis. Manawi medhal saking daerah jenuh (salah satunggaling lebetake cendhèk), momotan punika kedah dipunhilangaken langkung rumiyen, ingkang mbetahaken pinten-pinten saat. Salah satunggaling cara kanggé nyepetake inggih punika kanggé gayutaken resistor saking basis transistor ing catu négatif ingkang badhé mbantu mengikangkan pembawa minoritas ing basis. Prekawis ing inggil punika dipunatasi TTL kaliyan nggantos diode ing sirkuit DTL kaliyan transistor multi-emitor, ingkang ugi ngurangi area ingkang dipunbetahaken saben gerbang ing implementasi sirkuit terintegrasi.