Ռենատա Վիկանօ

Վաղ տարիքէն երազած է բժիշկ դառնալ, սակայն ընտանիքի նիւթական դժուարութիւնները անոր ստիպած են թողել միջնակարգ դպրոցն ու աշխատիլ ապրուստի համար: Պոլոնիայի հիւանդանոցին մէջ աշխատած է որպէս հիւանդապահ, ապա բուժքոյր: Ֆաշիստներու իշխանութեան գալէն եւ ծնողներու մահէն ետք Ռենատան դժուարութեամբ տարած է քաղաքական նոր իրավիճակը, մինչեւ որ հանդիպած է ընկերներուն՝ վարչակարգի հակառակորդ Մուսոլինիին, լրագրող եւ կոմունիստ Անթօնիօ Մելուշիին, որու հետ ամուսնացած է: Անոր ազդեցութեան տակ միացած է Իտալիոյ կոմունիստական կուսակցութեան:

Բանաստեղծութիւններ գրած եւ հրատարակած է 12 տարեկանին: Համագործակցած է տարբեր թերթերու ու ամսագրերու հետ, որտեղ տպագրած են անոր բանաստեղծութիւններն ու պատմուածքները: Սեպտեմբեր 1943-ին ամուսինին եւ 7-ամեայ որդիին հետ գացած է հրոսակութեան: Գարիպալտիի անուան ջոկատին մէջ եղած է կապաւոր, բուժքոյր: Տպագրուած է անօրինական մամուլին մէջ:

Ռենատօ Վիկանօն մահէն երկու ամիս առաջ պարգեւատրուած է Պոլոնիայի լրագրողական մրցանակով:

Ռ. Վիկանոյի առաւել յայտնի ստեղծագործութիւններէն է «L’Agnese va a morire» («Ակնէսը մահուան կ՛երթայ») վէպը, որ գրած է Իտալիոյ հրոսական մարտերու ազդեցութեամբ: Վէպի համար բանաստեղծուհին պարգեւատրուած է Վիարեկոյի մրցանակով (1949), որ Իտալիոյ ամենահին եւ ամենահեղինակաւոր գրական մրցանակներէն մէկն է:

• Պոլոնիայի մէջ կայ զբօսապուրակ Ռ. Վիկանոյի փոքր արձանով:
• Իտալիոյ քանի մը քաղաքներու մէջ անոր անունը կը կրեն փողոցներ եւ դպրոցներ:

• L’Agnese va a morire (1949)
• Mondine (1952)
• Arriva la cicogna (1954)
• Donne della Resistenza (1955)
• Ho conosciuto Ciro (1959)
• Una storia di ragazze (1962)
• Matrimonio in brigata (1976)